Niloofar

شاهکار بود. واقعا نمیدونم چطوری توصیفش کنم ولی بی‌نظیر بود.

نمیدونم چرا همه بد گفته بودن از کتاب ولی به نظر من کتاب خوبی بود. ایده اولیه جالبی داشت. توصیف شخصیت‌ها خوب بود و سیر تحول حوادث هر چند یکم عجولانه بود اما در حد یک داستان نسبتا کوتاه معقول حساب میشد.
در مورد پایانش هم غیرمنتظره بودنش نه برای اینکه نویسنده از قصد بخواد به ارزش کتاب اضافه کنه بلکه به نظر میرسه این شخصیت فشار زیادی رو برای مثبت موندن تحمل کرده و حالا ماموریتش تموم شده اینطور نوشته.
یه کارتون فرانسوی هم از روش ساخته شده اما پیشنهاد من اینکه اول کتاب رو بخونید بعد اونو ببینید.

بعد از مدت‌ها بالاخره یه کتابی خوندم که برای یه لحظه هم نتونستم بذارمش زمین! باید بگم نویسنده این کتاب واقعا نابغه‌ست.اینکه چطوری قصه آدم‌ها رو با عواطف و آرزوهاشون در برش‌های مختلفی از تاریخ برامون روایت میکنه، چطوری هم از جنگ و انقلاب و کمونیست و شوروی میگه هم از صلاح‌الدین ایوبی و یحیای پیامبر به قدری عالی و کامله که شما رو تا آخرین صفحه کنجکاو و مبهوت نگه میداره.
نویسنده در تمام لحظات حساس تاکید می‌کنه که تاریخ پر است از و اینجوری بهمون میفهمونه همه زندگی بشر همین بوده!
اگر از سبک نوشتن عباس معروفی خوشتون بیاد، این کتاب هم به دلتون میشینه.
با عشق و علاقه میرم سراغ کتابای دیگش و به شما هم پیشنهاد می‌کنم که این کتاب رو از دست ندید.

پیوند خواب‌ها، خاطرات و واقعیت‌ها به مکانی مثل زاینده رود و منتهی شدن به تالاب گاوخونی از این کتاب با وجود حجم کمش یک شاهکار ساخته. شخصیت اصلی داستان یک جایی در کودکیش با حضور پررنگ پدرش و زانینده رود گیر کرده. حالا نه پدرش هست و نه زاینده رود همون زاینده رود سابقه. توی خوابش همه چیز در حال غرق شدنه و توی واقعیت زمان معنای خودش رو از دست داده و آخر سر زاینده روی سر از لاله زار تهران درمیاره!

داستان یک لایه عمیق‌تر از موضوعات روانشناسی داره و اینکه ناخودآگاه افراد چقدر قدرتمنده. بازی با عناصر مکانی و پیوند میان اینا خیلی استادانه انجام شده.

پیشنهادم اینکه اگر خواننده مبتدی ادبیات داستانی هستید سراغش نرید فعلا و اگر هم خوندینش حتما بعد از چند سال دوباره بخونیدش با دید جدید.

نویسنده واقعا برتری خاصی در نمایشنامه‌نویسی داره. همه کارهاش آدم رو متحیر میکنن. پیشنهاد میکنم از دستش ندید.