Exciting Times
Ratings67
Average rating3.4
Explores a young woman's internal grapplings on power dynamics in a relationships / situationships and how you can self-sabotage against what you want for fear of being too vulnerable
Where was the excitement? This just felt a bit boring, impersonal, and distant. For a character-driven plot, it was very lacking in character development and just nothing really happened? I kept waiting for Ava to make one good decision for herself (spoiler alert, she doesn't), and the only person I liked was Edith, who is only present for about a third of the time. It feels like this was set up for failure by being compared to Sally Rooney.
Hmmm I thought I would really like the book when I first started it. Granted it's the first book I've read where there's more details on corporate adults it felt somewhat relatable. However, I didn't like the main character at all. She started off slightly relatable and then her development went out the door. The ending was disappointing, the second half of the book was disappointing. The downfall of a great book that could've gone very differently. Also, what's with the subtle but not very subtle racism? Weird.
i'm finally freed from this boring book. on paper i should love it coz i loved normal people but I didnt care abt anything or anyone, nothing happend in this and everyone was annoying. gave it 2 stars just bc it had alot of sentences and thoughts I annotated and found relateable but it still wasnt enough to save this book.
I found the book strangely comforting. While I couldn't really tell the characters apart based on dialogue, it felt more like a friend was telling me a story about people than a polished narrative. I didn't find the characters particularly likeable other than Edith, but I found myself smirking here and there. I would recommend it to a friend, but I might not necessarily re-read it.
Widziałam tak wiele pozytywnych recenzji, które nawoływały, że „Ciekawe Czasy” to jedna z najlepszych debiutanckich powieści 2020 roku i chwalących Naoise Dolan za jej dowcip i ostry jak brzytwa komentarz społeczny. Niektóre opisywały jej książkę jako „zabawną, sprytną i nieustraszoną”. Niestety, podobnie jak w przypadku wielu przereklamowanych nowych pozycji, “Ciekawe Czasy” mnie rozczarowały.
W wieku 22 lat Ava postanawia opuścić Dublin i przenieść się do Hongkongu, gdzie uczy gramatyki języka angielskiego. Ponieważ nie lubiła siebie w Irlandii, wierzy, że zmiana scenerii poprawi jej osobowość lub sposób, w jaki postrzega siebie. W Hongkongu Ava podejmuje niewiele prób nawiązania kontaktów towarzyskich z kolegami lub współlokatorami i dopiero gdy poznaje Juliana, bankiera, zaczyna interesować się kimś innym niż ona sama. Ta dwójka tworzy swego rodzaju więź, w której od czasu do czasu kłócą się o napiętą historię między Wielką Brytanią a Irlandią, podczas gdy w większości wydają się zadowolić wspólnym cynizmem. Wkrótce Ava wprowadza się do gościnnej sypialni Juliana. Podczas jego powrotu do Anglii Ava spotyka się i „zakochuje się” w Edith, która w przeciwieństwie do Juliana otwarcie odwzajemnia swoje uczucia.
Ava ma obsesję na punkcie Juliana lub Edith, sprawdza ich konta na Instagramie, nadmiernie analizuje ich teksty i przypisuje specjalne znaczenie wszystkim, co mówią lub robią.
Przelotnie rozmawia z innymi o klasie, rasie, aborcji, ale te tematy są krótko wspomniane, a w większości “Ciekawe czasy” dotyczą “uzależnienia Avy od innych. W pewien sposób widzę, dlaczego ta powieść może spodobać się fanom Rooneya, ponieważ narracja jest bardzo skoncentrowana na tworzeniu i utrzymywaniu estetyki dystansu. Ava skupia się na tym, by „ukryć, nie czuć”. Czuje się „źle”, „zła”, „uszkodzona”, „pomieszana”, „inna od innych ludzi”. Powieść jest tak skoncentrowana na byciu sprytnym, że w końcu nie ma nic istotnego do zaoferowania.
Rzekome „oddalenie” Avy wydaje się wymówką, by jej postać nie miała osobowości. Mimo to widzimy przebłyski jej emocji. Ava zamiast tego po prostu mówi nam, że „kocha / nienawidzi” kogoś... a ja po prostu tego nie czułam. Jeśli już, była zauroczona ideą miłości, czy mamy wierzyć, że z jej strony nastąpił jakiś rozwój charakteru?
Wreszcie, w powieści Hongkong jest tylko kartonowym tłem dla egzystencjalnego kryzysu Avy. Fabuła mogłaby się rozgrywać w dowolnym mieście poza Irlandią i nie wymagałaby zmian. Wspominanie od czasu do czasu o niepokojach politycznych w Hongkongu nie wystarczyło.
Plusem tej powieści jest, że Dolan ma talent do dialogów. Są niezwykle realistyczne: czasami postacie nie mówią o niczym, nie rozumieją się nawzajem, używają niewłaściwych słów, aby wyrazić to, co czują...
- Czy ja jestem interesująca? - zapytałam którejś sobotniej nocy. Właśnie wróciliśmy ze spotkania z jego znajomymi.
- Potencjalnie. Jesteś nierobem. Niektórych to interesuje.
- A ciebie?
- Nie.
- No to czemu ci się podobam.
- A kto powiedział, że mi się podobasz?
One sentence synopsis... Ava, an Irish transplant teaching English in Hong Kong, starts sleeping with a wealthy English banker, but while he's away on business she falls in love with Edith, an equally wealthy lawyer.
Read it if you like... Sally Rooney - but queer. They both handle themes like class, capitalism, power, social mores, self-awareness - but Dolan writes with sharper edges and tighter pacing.
Dream casting... Jamie Demetriou as non-committal banker, Julian and Ellen Wong as Edith.
Oh the Hong Kong expat life, taking up the mid-level escalators, going on trips to Lamma island, drinking in LKF or TST. Where all locals you meet have studied abroad, all expats work in finance, and everyone generally earns way too much money and is obsessed with fashion brands. Our Irish heroine Ava is young and new in town, as she falls into a relationship with banker Julian with whom she moves in, despite him never committing to her. The two bond over acerbic humor, their level of detachment, and give off a very vapid posh vibe. It took me half the book to start to like them a little. And then Edith enters the picture, a trendy young lawyer, who's constantly responding to work emails on her phone, and Ava starts to slowly analyse and compare the feelings she has for the two people in her life. What Dolan tries to do with explorations of linguistics through Ava's language classes, feels very similar to how Sally Rooney used digital communicaiton in [b:Conversations with Friends 32187419 Conversations with Friends Sally Rooney https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1500031338l/32187419.SY75.jpg 52827120] and Elif Batuman used translation in [b:The Idiot 30962053 The Idiot Elif Batuman https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1474782288l/30962053.SY75.jpg 51577226]. I don't think Dolan succeeds as well as the other two though. There's a faint thread of class, politics and economy woven into this that I really enjoyed. What the 2008 financial crisis has done to Ireland, the soul-lessness of the financial sector (Julian's only interest seems to be in making money), HK's council election, arrest of student protestors, Ireland's upcoming abortion vote ... I would have liked her to dig a bit deeper into those. Though this probably would have become a different book then. I enjoyed this as a nostalgia trip.