Herman
Aan begonnen omdat het in de grote boekenstapel lag van vrienden waar we in de vakantie op de camping langs gingen, en het een heel andere invulling geeft van thema als de Immortalists - hoe ga je om met het gegeven dat je weet wanneer je dood gaat.
In dit boek word je ‘s ochtends vriendelijk gebeld dat je nog 24 uur te gaan hebt, en of je er maar het leukste van wil maken....
Zeer vermakelijk verhaal over een 15 jarige geek ergens in een suf Engels provinciestadje die alles veels te veel overdenkt en een mening heeft hoe het hoort, die op een avond de moed heeft verzameld om een klasgenootje (v) te gaan zoenen, en dan vervolgens door zijn beste vriendje (m) wordt gezoend. Maar misschien herken is net iets teveel karaktertrekjes in Noah ;-) Goede titel ook, overigens.
Ik ben erg blij dat ik niet in katholiek Ierland ben geboren...
Levensverhaal van een Ierse (geadopteerde) jongen die al vroeg verliefd wordt op het zoontje dat een keer met de advocaat van zijn vader meekomt. Het begint allemaal best vrolijk:
“You mean your parents don't sleep together?” he asked. “Oh no”, I said. “Why, do yours?” “Of course they do” “But why, Don't you have enough bedrooms?”
maar hoe ouder hij wordt hoe zwarter de situatie voor hem wordt in het in- en in-katholieke Ierland.
Bijrolletje voor Amsterdam, en de hoofdstructuur van het boek (iedere zeven jaar een hoofdstuk) is een beetje te gekunsteld.
Altijd fijn doorkabbelend verhaallijnen, waarbij je altijd weer hoopt dat Bertie eens 8 wordt. Gelukkig heeft de Kindle een ingebouwd woordenboek, want er staat vaak prachtige Engelse woorden in (virago, of raffish, anyone?)
Tovenaars, school in Engeland, wijsneuzerig vriendinnetje, het begin deed me toch in de verte ergens aan denken... Maar gelukkig ging het daarna bergopwaarts, want vampieren kwamen elders niet voor :-) Het roze randje aan het boek was ook wel eens leuk voor de verandering.
Prachtig boek over een jongen die Ierland ontvlucht is en in Amerika een andere jongen tegen het lijf loopt. Ze besluiten samen op te trekken en vormen al snel een onafscheidelijk stel (in beide betekenissen van het woord).
Na een wat luchtiger begin waarin beiden aan de slag gaan als “prairie fairies” (dansend in een jurk in gold towns) wordt het snel zwarter en gruwelijker met delen over hoe ze zich door de Indian Wars en de Civil War slaan. Als ze een Sioux meisje onder hun hoede nemen geeft dat tegelijkertijd een lichtpuntje maar leidt dat ook tot meer ellende...
Aanrader!
Lag al heel lang op een plank met (fysieke :-) nog-te-lezen boeken. Dikke pil waarin je min of meer naar 1945 wordt gezogen, terwijl je de lotgevallen van een Joodse familie volgt. Mooi.
Wat doet het met de mens als je op heel jonge leeftijd de exacte datum van overlijden te horen krijgt?
“She has a classmate at PS 42, Eugene Bogopolski, whose three brothers were sent to Vietnam when Varya and Eugene were only nine. All three of them returned, and the Bogopolskis threw a party in their Broome Street apartment. The next year, Eugene dived into a swimming pool, hit his head on the concrete, and died. Varya's date of death would be one thing - perhaps the most important thing - she could know for sure.”
Ga je reuze voorzichtig zijn, of wordt het een self fullfilling prophecy? En sprak de waarzegster eigenlijk wel de waarheid? Feit wel is dat de vier kinderen allemaal doodgaan in het boek, en helaas ook op volgorde van aflopende likeability :-)
3,5* eigenlijk
Mijn misvatting was dat de Pulitzer prijs voor vooral serieuze (‘literaire' ?) boeken was. Dit boek heeft ‘m gewonnen en ontkracht mijn misvatting.
Een aangenaam luchtig verhaal over een (bijna) 50-jarige schrijver, Arthur Less, die ooit een heel goed verkopend boek schreef maar nu een beetje vergeten is (en vooral nog herinnerd wordt als jong vriendje van een Pulitzer prijs winnende dichter...) en die een reis rond de wereld gaat doen om vooral niet naar de bruiloft van zijn eigen (jonger) ex-vriendje te hoeven.
Chaos ensues, met een happy end :-) In het boek worstelt Arthur overigens met zijn volgende boek, dat in een aantal opzichten wel iets heeft van dit boek...
Eigenlijk toch wel een mooi boek over ouder worden en doodgaan, maar de schrijfstijl was me te vaak toch wat onpersoonlijk, zodanig dat zeker in de eerste een-derde een paar keer de neiging had het boek niet uit te lezen. Sommige personages (of de auteur natuurlijk) komen af en toe wat te show-offish over (kijk eens wat ik allemaal weet) – of ik ben natuurlijk gewoon een cultuur/geschiedenis barbaar ;-)
Dat een groot deel op de Canarische eilanden speelt (maar niet op La Palma helaas) was wel grappig, zeker met de verwijzingen naar de killer-eruptie van de vulkanen aldaar.
Hoe alles wordt afgerond kwam wat onverwacht, maar past ook wel weer goed.
“The entire place smelled old, but in a classy way. Not like mold, but like fermentation.”
Prima vervolg van de trilogie, met uiteindelijk toch een plot-twist die ik eigenlijk wel had moeten zien aankomen...
De laatste tijd even wat wat minder tijd om te lezen, en dat werd mogelijk niet echt geholpen door dit boek. Op een gegeven moment behoorlijk blijven steken, daar waar er op eens een alien op de proppen komt.
Een Tjech wordt uitgekozen om de ruimte in te gaan om paarse space dust te verzamelen dat zich daar opeens heeft vertoond.
Het deel over dat ‘ie daadwerkelijk in de ruimte is ontnam enigszins de zin om door te lezen, zeker omdat de delen die over zijn jeugd gaan (zijn vader was fout in de communistische tijd; mooie beschrijvingen van zijn grootouders) zoveel aangenamer waren.
Toch de draad weer opgepakt en na die hobbel uiteindelijk min of meer in een ruk uitgelezen, de resterende delen waren weer zeer aangenaam.
Tijdens het lezen varieerde het van 2 tot 4, uiteindelijk toch voor de 4 gekozen...
Zeer fascinerende filering van de geschiedenisboeken die in Amerika worden gebruikt bij het middelbare onderwijs. Zoals je uit de titel van dit boek kunt afleiden: dat zit niet echt lekker, met die boeken.
“When you're publishing a book, if there's something that is controversial, it's better to take it out”, aldus een van de uitgevers.
“The result is a treatment of the recent past along the line suggested by Thumper's mum: ‘If you can't say something nice, don't say nothing at all.'” aldus de schrijver van dit boek ...
Door het onderwerp wel heel erg op Amerika gericht (duh), maar omdat het goed uitlegt wat de geschiedenisboeken fout doen (en hoe het wel zit) ook nog eens inhoudelijk zeer leerzaam.
Nu maar hopen dat het in Nederland niet zo erg is :-)
Zeer fijne hertelling. Het min-of-meer volledig ontbreken van de goden maakt het denk ik een beter verhaal, waarbij de menselijke beslissingen en de gevolgen daarvan een duidelijker rol krijgen. Heb het “origineel” nooit gelezen, maar begreep dat in de versie het laatste deel ontbreekt, waardoor het wat opener eindigt.
Toen het nog losse stukjes over taal waren ging het nog wel, maar dit boek was eigenlijk niet best. Teveel een ideetje waarmee niet echt een boek gevuld kan worden en waarbij ieder hoofdstuk voelt alsof er een paar taaldingen en -ergernissen in verwerkt moesten worden.
Prima tussendoortje. Een who-dunnit in een who-dunnit: een schrijver stuurt zijn recentste manuscript naar de uitgever, maar het laatste hoofdstuk lijkt te missen. Dan blijkt dat de schrijver vlak daarvoor is overleden onder enigszins verdachte omstandigheden...
Je krijgt eerst het manuscript te lezen, daarna wat er in de ‘echte' wereld gebeurde, met vervolgens ontknoping van zowel dat als van het manuscript.
Prima leesbare autobiografie waarin je een zo op het oog eerlijk verhaal krijgt over zijn drijfveren, zijn nogal dwingende manier om een band te leiden, en de (regelmatige) mentale instortingen (met waarschijnlijk een flink genetische component). Maar ... WEL ... een beetje VEEL puntjes en !!
In de categorie “Een paar boeken nog eens lezen voordat ze echt weg mogen”...
Voelde toch wel wat gedateerd aan, net als eentje van Edmund White recent. Mogelijk heeft het ook met mijn eigen leeftijd te maken, maar dit boek gaat toch wel erg veel over oudere man wil jongere man, uiterlijk vertoon en sex.
Meer 2,5*
Wat mij betreft de must-read van dit jaar.
De zoon van Abraham Lincoln (Willie) gaat dood (tijdens een feestje in het Whitehouse) en komt terecht in de “bardo” - een soort niemandsland tussen leven en dood. Aldaar diverse kleurrijke personages (zeg maar geesten) die zo om diverse redenen nog niet naar hun afterlife willen. Door het intense verdriet van zijn vader wil Willie het liefst blijven rondhangen op het kerkhof, door iets dat in het boek (soms een beetje indirect) wordt uitgelegd Geen Goed Idee is. Aldus de geesten.
Het verhaal wordt verteld door min of meer een stroom van citaten (boeken, kranten, getuigenverslagen) uit het “hier” (maar meestal geschreven na de tijd waarin het speelt) en zinnen en gedachten van het “daar”. Dat was in de eerste paar hoofdstukken een beetje verwarrend maar dat wende snel, en gaf zo ook z'n charme aan het boek.
Lezen!
Zoals ook haar eerdere boeken was dit een genot om te lezen, met een hoofdrol voor een vroeg wijze (ze begint haar levensverhaal voordat ze geboren is) dochter van een wat merkwaardige moeder. Beetje helderziend mogelijk, met rake observaties. Zoals ook misschien te verwachten was zit hier ook ergens een twist in het verhaal, maar die voelde minder nodig of indrukwekkend dan die uit de andere boeken.
Fijne luchtige kost (en nog doelgroep ook, gelukkig niet zo zwaar als die vroeger waren ;-) over een uit de hand lopende Grand Tour, met piraten op de koop toe.
Toch net geen 4*.
Alhoewel al weer van even geleden geeft het denk ik nog steeds wel een goed beeld van het (expat-)leven in Saoedi-Arabie. Me echter iets teveel een thriller gehalte (wat gebeurt er, en wie doet dat?). Haar boeken over Cromwell en de Franse Revolutie (alhoewel vele malen dikker) waren fijner om te lezen.
Fascinerende verhalen over de jeugd van Trevor Noah, en hoe hij (via best wel wat omwegen) uit de ellende ontsnapte. Hij viel als zoon wat een Zwitserse vader en een Afrikaanse moeder min of meer buiten alle hokjes die het regime in die tijd had bedacht. Sterk verhaal over een buiten-wc, een blinde (maar nog wel kunnen ruiken) grootmoeder en witchcraft :-)