Herman
Naar uitgekeken, maar uiteindelijk toch een beetje tegen gevallen (wederom een pseudo autobiografie, hmm...)
Het boek gaat het name over een opa van de auteur, en zijn levensverhaal (vol met nazi's, raketten, een reuzeslang en meer). Wat er wel en niet (alles?) waar is wordt in het midden gelaten, en maakte dat het boek toch niet heel fijn ‘voelde'
Een griepje loopt wat uit de hand, en voor je er erg in hebt is de wereld min of meer vergaan. Verhalen van vlak voor de apocalyps en die van de periode erna worden door elkaar gewoven, met als verbindende factor een acteur die als King Lear vlak daarvoor op het toneel komt te overlijden.
Goed voorstelbaar hoe snel de mensheid kan vervallen als er in 1 klap een hoop kennis en kunde is verdwenen, met mooie scenes hoe kinderen die na de apocalyps geboren het soort vragen stelt die je nu al een beetje ziet over cassettebandjes en draaischijftelefoons, maar dan fundamenteler (een vliegtuig?!)
Kate Atkinsons blurb op de voorkaft was een van de redenen om het te kopen. Een “marvel” was het nou ook weer niet, maar wel een fijne beschrijving van een huwelijk en een ex-huwelijk. Bevat dan weer wel een prachtige beschrijving van het eetgedrag van kinderen:
“He wouldn't eat anything squishy, or lumpy, or crispy, or spicy, or really any food that could be described by an interesting adjective.”
Wel aardig, beschrijft hoe de mensheid door een aantal revoluties heen is geevolueerd (cognitie, landbouw, wetenschap) met een kijkje op wat ons mogelijk nog te wachten staat. Taalgebruik was me soms te populair, en met enige regelmaat had ik zoiets van “dat weten we nou wel”.
Dochter die zich uit en achterstandsmilieu heeft onttrokken krijgt onbekende aandoening en eenmaal in het ziekenhuis komt haar moeder op bezoek, die ze al lang niet gezien heeft.
Wat volgt is een mengeling van flashbacks naar vroeger, iets dat mogelijk wel of niet heeft afgespeeld, en gesprekken tussen moeder en dochter.
Mooi beschreven, menselijk, maar het greep me niet voldoende bij de strot zogezegd voor vier sterren...
Fijn tussendoor boek. Aartsengel raakt na de zondvloed het doosje kwijt waarmee de aarde vernietigd moest worden (God vond het wel mooi zo). En paar duizend jaar is ie nog steeds op zoek. Daarna wordt het wel wat raar met een stelletje inbrekers, vampieren, magische spreuken en meer.
Twijfel tussen , *** en **. De hoofdpersoon is met enige regelmaat niet te pruimen, en het boek voelt dan veel te langdradig. Then again, het gesprek met God, en de plotwending die daarna kwam maakte het uiteindelijk toch wel bevredigend.
Waar Aristotle/Dante een heel lief coming-of-age / coming-out verhaal is over twee 17-jarigen in de grensstreek USA/Mexico, is het in dit boek allemaal een beetje omgedraaid: een 17-jarige gringo (blank, geen Mexicaanse roots) is op zeer jonge leeftijd geadopteerd door een succesvolle homosexuele kunstenaar van Mexicaanse origine.
Door een aantal gebeurtenissen om hem heen komt er nogal wat agressie bij hem boven, wat in het kader van nature/nurture bij hem allerlei vragen over zijn (onbekende) biologische vader oproept. Er is niet een heel concrete plot, maar het is meer een year-in-the-life van hem en twee vrienden. Drama ligt er soms beetje dik bovenop (nogal wat dode moeders)...
Sáenz is ook dichter, en de proza heeft daar regelmatig wat van weg, met veel korte zinnen die in een fijne kadens zitten.
Speelt zich af in dezelfde wereld als de Ancillary trilogie, maar is ook losstaand te lezen.
In een maatschappij waar heel grote waarde wordt gehecht aan relikwieën (niet van religieuze aard, denk aan een menu van een etentje lang geleden waar een van je voorouders bij aanwezig was) probeert een dochter uit een belangrijke familie haar (pleeg)moeder te overtuigen van haar waarde middels een niet zo goed doordachte actie. Dat, gecombineerd met een aantal alien-soorten die niet veel goeds van plan zijn, geeft weer een gezonde dosis “space opera”.
Op feiten gebaseerd verhaal van een pioniersfamilie in Texas in de tijd van de onafhankelijkheids oorlog met Mexico en de noordelijke staten. Homestead wordt door Comanche overvallen en aantal kinderen worden ontvoerd. Vooral fascinerend door tijdsbeeld van die tijd.
Een boek als een achtbaan. Bijzin, na steeds iets langere bijzin, word je het verhaal ingezogen, en net als je denkt even adem te kunnen halen schiet je weer wat verder de diepte in. Dan herinner je je één van die bijzinnen en realiseer je je dat er nog een stuk geschiedenis verborgen ligt onder het oppervlak, en dat je nog verder de diepte in kan (en zult) gaan. Te lang ongelezen laten liggen. Minpuntje is wel dat iedereen wel erg succesvol en gelukkig is (op Jude na dan), maar misschien verkeer ik gewoon in de verkeerde kringen :-)
Dikke pil, zeer geschikt om ‘s avonds na een dag fietsen in de slaapzak weer in weg te zinken. Ruim een eeuw Georgische geschiedenisles, verpakt in een familiekroniek die begint met een chocolatier, wiens chocoladedrank een eeuw lang een belangrijke rol blijft spelen.
Het heeft wel geholpen dat ik eerder Death of Stalin had gezien, om te weten wie een van de regelmatig terugkerende personages is (de Kleine Grote man), de twee versies passen mooi op elkaar...
Klein minpuntje: bijna alle mannen zijn idioten, een bijna alle vrouwen toen toch wel vaak domme dingen :-) Tegen het eind begon de verteller (die tot die tijd niet echt geïntroduceerd wordt) wel wat te irriteren.
“Mud, rain, biting insects and the odor of willows made the first impression of New France. The second impression was of dark vast forest, inimical wilderness.”
Ofwel, hoe de mens in relatief korte tijd grote delen van de aarde ontbost heeft, om zo snel mogelijk veel geld te verdienen.
“The forest began to alter in small ways. It still lived but it was not what it had been. Few noticed”.
Een soort familie-saga over de afstammelingen van twee Franse immigranten in New England/Canada. De ene tak is/blijft “Europees”, de andere tak vermengt zich indiaans bloed.
“‘You must never tell any white man about this pine forest for the will come numbers like passenger pigeons and cut it down. Never speak of it to anyone. Never.' He would not speak of it but they would come anyway.”
Fijn kijkje ook hoe lobbyen al vroeg een rol speelde, en hoe goed bedoelde regelgeving aan alle kanten omzeild werd.
“Other totes a dollhouse with windows, roof and floors, put it on the site and at the Land Office declared a house ‘fourteen by sixteen,' not mentioning that the measurements were in inches rather than feet.”
Fijn draadje met Nederland. Enig minpuntje is dat ik het gevoel had dat de “indiaanse” tak van het verhaal wat meer afgeraffeld voelde, net als het einde.
Kleine meisjes worden groot. Aangenaam vervolg op de eerdere delen, waarbij de diverse hoofdstukken weer wisselen tussen diverse gezichtspunten maar wel daarmee (door diverse haakjes) een enkel geheel vormen.
De minpunten uit de recensies kloppen wel: kan wel wat dunner, en alle personages als ze praten lijken wel wat op elkaar ongeacht achtergrond. (ze klinken als een schrijver die van mooie woorden houdt). Maar dit niet-lineaire verhaal (de periodes worden ongeveer steeds korter) over het New York van de jaren zeventig, toen het verre van gentrified was, met een poging tot moord als een soort van onderliggend verhaal (maar ook punks, vuurwerk en upper upper class) in één ruk uitgelezen. De ingebouwde dictionary / Wikipedia van m'n Kindle was wel handig...
Derde en afsluitende deel van een fijne trilogie.
Elk deel heeft zo zijn eigen focus, en alhoewel alle delen samen een verhaal vertellen worden met dit deel niet alle gaten gevuld die (met name in het eerste deel) nog open waren. Dit keer ligt veel focus bij een regiment van het Indiase leger dat wordt ingeschakeld om de dwarsliggende Chinezen (die pogingen doen om de opiumhandel stil te leggen) te verslaan.
“You vile chute-looter of a luckerbaug!”
Wederom staat het boek vol met Indiaas en Chinees slang/pidgin, waar het grootste deel niet in de Kindle-woordenboeken is terug te vinden, maar vaak is toch vrij duidelijk wat er bedoeld wordt :-)
Misschien een halve ster er af omdat het grootste gat in het verhaal (wat er na afloop van deel 1 op Mauritius allemaal nog gebeurt) nooit wordt afgehecht, en dat toch wel nieuwsgierig maakte...
Toch interessant genoeg om meteen door te lezen :-)
Dit deel is vooral de jaren zeventig, met communisten, fascisten, christen-democraten en studenten-onrusten.
Deel drie van deze “space opera”, prima voortzetting van deel 1 (zie aldaar). Blijft slightly schuren dat de Radch geen genders benoemen (kennen? het zijn tenslotte wel humanoids?) Je gaat toch proberen op de hoofdpersonen hij/zij labels te plakken, en dat lukt slecht :-)
Verwoven verhalen als bij David Mitchell, 1500 jaar Chinese geschiedenis, en een fijne twist aan het eind, overtroffen door een extra twist aan het eind-eind.
Wederom prachtige zinnen, in 1 ruk uitgelezen. Nog een te gaan, dan is het binge-lezen over en moet er op een volgend boek gewacht worden...
Franse re-read. Mooi verhaal over twee jongens uit de mid-west die samen opgroeien, wel-of-niet wederzijds wat hebben, waarna op een gegeven moment een soort van driehoeksverhouding ontstaat met een vrouw. Een van de twee blijft behoorlijk zoekende wat ‘ie is, wat ‘ie wil. Gezien de periode waarin het speelt komt AIDS ook even om de hoek kijken, maar minder “erg” dan in sommige boeken (als dat mogelijk is).
Afwisselende hoofdstukken vanuit de hoofdpersonen, plus die van de moeder van een van de twee, en dat zijn geloof ik ook de mooiste hoofdstukken.
Meh. Aardig tussendoortje maar niks bijzonders. De scènes in Irak geven denk ik wel aardig beeld.