Nikos Spa
Νομίζω είναι αδύνατο να βρεις κάποιο βιβλίο που να μην έχει δανειστεί όχι απλά μερικά στοιχεία, αλλά ολόκληρα γραφήματα, τύπους, ακόμα και κεφάλαια από αυτό. Είναι τελικά η βίβλος της ακουστικής των μουσικών οργάνων.
Ο Άι Βασίλης δολοφονείται κι ο θάνατος αποφασίζει να πάρει τη θέση του και να μοιράσει δώρα.
Τι πιο ταιριαστό να διαβάσει κανείς ανήμερα Χριστούγεννα;
Α, επίσης υπάρχει ο θεός Oh God του hangover, ο οποίος παθαίνει χανγκόβερ όποτε εμείς ξυπνάμε νηφάλιοι, και φωνάζει Oh God!
Αριστούργημα.
❝People believe, thought Shadow. It's what people do. They believe, and then they do not take responsibility for their beliefs; they conjure things, and do not trust the conjuration. People populate the darkness; with ghosts, with gods, with electrons, with tales. People imagine, and people believe; and it is that rock solid belief, that makes things happen.❞
― Neil Gaiman, American Gods
Ένα πάνγλυκο βιβλίο, με πάνγλυκους χαρακτήρες. Ο κόσμος που χτίζεται είναι τόσο ζωντανός που ενώ διαβάζεις κάτι πρωτόγνωρο από 34234 διαφορετικές σκοπιές, φτάνεις σε σημείο να τα θεωρείς όλα οικεία. Μια διαφορετική ματιά σε ζητήματα φύλου, σεξουαλικότητας, ύπαρξης, διακρίσεων, ηθικής, εξουσίας. Μια ματιά που θα αποζητούσαμε τριγύρω μας. Θα'θελα η Becky Chambers να είναι φίλη μου.
Το πρώτο βιβλίο αν το δεις σαν κάτι εισαγωγικό/κομμάτι series πχ, είναι εξαιρετικό-τα-το. Τα χτίζει όλα υπέροχα και σχεδόν ξεχνάς ότι δεν υπάρχει πλοκή (γιατί ναι, δεν υπάρχει πλοκή).
Δυστυχώς το 2ο (A Closed and Common Orbit) δεν συνέχισε στα ίδια χνάρια, δεν είπε κάτι που περίμενες. Ωραία ανάγνωση, μεγαλύτερη εμβάθυνση σε χαρακτήσες και πιο στοχευμένη πλοκή, αλλά όχι κάτι που θα διάβαζα ξανά.
Το 3ο αναμένεται 25 Γενάρη του 2018.
Θα αφήσω στην άκρη το πόσο διαχρονικό είναι αυτό το βιβλίο, με πόσο ωμές περιγραφές, αλλά και ότι κατέχει μακράν ένα απ'τα πιο old-fashioned storytellings που έχω συναντήσει.
Αν προσπαθήσεις να πας ένα βήμα πιο πέρα όμως απ'τα συμβάντα που περιγράφονται και δεις λίγο την όλη ιδέα της ιστορίας από λίγο πιο ψηλά (δεν λέω τυχαία “πιο ψηλά”), τότε μιλάμε για κάτι αμιγώς mind-blowing:
Έχουμε από τη μία πλευρά την ανθρωπότητα όπως την ξέρουμε μέχρι λίγο πριν το 1900 -δηλαδή πριν τους μεγαλύτερους πολέμους της ιστορίας, με όλη τη σχέση ανθρώπου/τεχνολογίας και ανθρώπου/ζώων που συνεπάγονται- κι από την άλλη μία νέα ζωή να εμφανίζεται από το πουθενά και να αντιμετωπίζει τους ανθρώπους όχι σαν υποδεέστερους, όχι σαν ζώα, αλλά σαν να μην τους υπολογίζει ούτε στο ελάχιστο. Έρχονται στη γη με σκοπό αυτή να αποτελέσει μία στάση προς ένα άσχετο ταξίδι, και χωρίς να ιδρώσει τ'αυτάκι τους αφανίζουν τα πάντα. (Χαρακτηριστικό που αναφέρεται και στο βιβλίο, ότι οι άθρωποι τελικά νόμιζαν πως οι Martians τους έβλεπαν σαν ζώα μπροστά τους, αλλά στην ουσία η αξία του είδους ήταν μικρότερη από ένα μυρμήγκι).
Και πόσο ειρωνικό κι αριστοτεχνικό ότι τελικά το μόνο που εμπόδισε τους πανίσχυρους αυτούς οργανισμούς δεν ήταν η απλιστία, η έλλειψη τεχνογνωσίας, δύναμης, στρατηγικής, ψυχολογίας ή οτιδήποτε άλλο, αλλά ΕΝΑ ΒΑΚΤΗΡΙΟ. Κάτι που ο ανθρώπινος οργανισμός ‘έμαθε' να αντιμετωπίζει χωρίς γνώση -απλά από τη φύση του- γιατί είναι κάτι που πάντα υπήρχε στη γη.
Ανέκαθεν μου άρεσαν οι μεγάλες ιδέες, οι αντιφάσεις, τα οξύμωρα και οι συγκρίσεις πραγμάτων που απέχουν τόσο ώστε να μην μπορούν να αποτελέσουν μέτρο κατανόησης -γι'αυτό λατρεύω τόσο και το διάστημα μάλλον- κι αυτό το πετυχαίνει ο Wells με έναν απροκάλυπτο κι εντυπωσιακό τρόπο.
Βιβλίο διαμάντι. Απ'όπου και να το πιάσεις: απίστευτα οργανωμένο, καλύπτει τεράστια ύλη, για μικρά και μεγάλα επίπεδα, καλογραμμένο και σύγχρονο.
“Το βιβλίο που οδήγησε στη σύλληψη ενός Serial Killer μετά από 40 χρόνια.”; Σίγουρα. Επίσης το βιβλίο που κατάφερε να γράψει ιστορία σε λιγότερο από 2 μήνες κυκλοφορίας.Ένα από τα πολλά φανταστικά πράγματα αυτού του βιβλίου είναι που ενώ διαβάζεις τον χείμαρρο πληροφοριών και συναισθημάτων κάποια στιγμή λες “μα τι τρελή ιστορία πήγε και σκέφτηκε” μέχρι που ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι διαβάζεις ρίαλ κράιμ μέσα από ΔΕΚΑΚΟΣΙΑ φακτς, από dna και μαρτυρίες μέχρι ηλίθιες διαδικαστικές λεπτομέρειες και geo-profile mapping.Φανταστική γραφή, δομή και συνολική παρουσίαση.Μισέλ, όλοι οι μερντερίνος σε ευχαριστούμε τα μέγιστα. RIP.