joanna

The amount of easily verifiable mistakes made me doubt and question everything I read. Not the best way to keep a reader interested.

I kept repeating to myself while reading it - I don't even like poetry! I generally don't understand it and I see nothing great about it. But this thing... It really got to me. Incredibly powerful images, full of raw emotion and incredible depth. I fell in love with it.

Bardzo fajnie napisany reportaż, autor ma mega lekkie pióro, książkę pochłonęłam w zastraszającym tempie. Ale. Mam dwie uwagi, których uwzględnienie (w mojej ocenie) znacząco podniosłoby komfort lektury.

Po pierwsze, przypisy były momentami tak rozpasane, że bardzo przeszkadzały w skupieniu na głównym tekście. Ale też omawiały takie wątki, które spokojnie można było w ten główny tekst wpleść i nie spychać ich do przypisu, wszyscy by na tym zyskali. Jeżeli przypis zabiera pół strony, to widocznie jest na tyle ważny, że powinien awansować z adnotacji na wyższe stanowisko.

Po drugie, taki temat aż prosi się o zdjęcia. Brawa dla autora za bardzo plastyczne opisy osób bohaterskich, ale przy każdej nowej i nieznanej mi postaci musiałam robić przerwę i posiłkować się internetem, żeby zwizualizować sobie opisywane charakteryzacje i sceny. Być może mam uboga wyobraźnię, ale bardzo brakowało mi wizualizacji opisywanych osób.

I feel like this story translates much better as a short film than it does in writing. The briefness that is justified on screen in a short form does not look well on pages, where the limitation of time is simply not there. It would've been a lot more valuable if the story was expanded on in manga, too bad it didn't happen. As is, we got basically the same frames as in the short, but somehow more awkward without the motion. The anime was very dynamic and it was difficult to convey that on paper. Not sure which came first, but out of the two the manga came out underwhelming.

To już druga (po “Foucault w Warszawie”) książka tego autora, którą przeczytałam i nie byłam nią specjalnie zachwycona. Autor przyznał, że z gromadzonych latami materiałów książka powstawała przez trzy miesiące, i to widać. Multum wątków przedstawionych powierzchownie, za to opisy akt i oficjalnych dokumentów ciągną się w nieskończoność. Z całej tej książki pamięta się głównie te przydługie opisy kwestionariuszy i procedur. No i dziwaczną scenkę rodzajową napisaną gwarą więzienną, przetłumaczoną w przypisach.

Sama nie wiem, tak bardzo chciałam, żeby ten temat doczekał się porządnego opracowania i dogłębnej pracy dziennikarskiej, a mam wrażenie, że autor głównie skupił się na grzebaniu w archiwach. Może to kwestia braku dostępu do osób chętnych ujawnić się ze swoją historią. Być może pełny obraz tego wycinka PRL uda się poznać dopiero po odtajnieniu akt osobowych, a być może nie uda się go poznać nigdy.

I kept thinking that it wasn't original enough to keep me interested in a story I know so well. It sounds silly, I know, it has zombies in it! But I just couldn't find it in me to keep reading. I first started in October and only got to finish it now (late March) because I purposely only took this one book on a trip with me, so I would be forced to finally be done with it. There was nothing in it to make me pick it up for nearly six months! I think it's a good idea for a movie, not so much for a novel.

Plus I'm not a huge fan of how some of the characters were altered, especially Mr. Bennet (an adulterer and his daughters knew about it AND they were ok with it because everybody hated Mrs. Bennet, apparently) and Lizzie in the last chapter (that speech about Darcy falling in love with her because she was so unlike other silly and shallow women, seriously?).

All in all, not the best fanfiction I've read, but not the worst either.

I'm not sure what's at fault here, but I didn't really feel the emotion that I probably should have. For some reason Polish publisher decided to translate from the English translation, which is already a crime in itself. Maybe that's the reason why I felt disconnected? I knew from the first page that it's twice removed from the original story and it made me lose that connection that should've been there.

Czytało się trochę ciężko, styl wypowiedzi autora jednak nasiąknięty przygotowaniem do wygładzania kazań. Ale jednak bardzo ciekawa pozycja pod względem zawartości, otwiera oczy na pewne sprawy. Trochę jak kronika - styl może przeszkadzać, ale to treść się liczy.

Muszę zajrzeć do oryginału, może wtedy będzie pięć gwiazdek?

Nie czytać przy ludziach, szczególnie drugiej połowy. Grozi potajemnym ocieraniem oczu w autobusie do pracy o 7 rano.

Like most people I saw the movie first and wanted to check out the source material. Wasn't sure what to expect, as the movie was very peculiar and I wasn't convinced it could be as good on paper. But I have to say, the vibe was still there in the book. It was somehow very dynamic, despite being still-frame. I could definitely feel the chaotic energy of the story :)

Zagmatwana i nieprzyjemna, to chyba pierwsze moje skojarzenia z tą książką. Doceniam odwagę autora pisania o trudnym, osobistym temacie, ale ciężko mi powiedzieć coś pozytywnego o tym, co przeczytałam.

Totally confusing.

I enjoyed it a lot until it became a crime novel. The switch in the middle wasn't an improvement for me, the story was still engaging but it wasn't the kind of story I wanted to follow anymore.

I can't say I enjoyed reading it, because it's not a book to be enjoyed. I'm not entirely sure what I think about it. A+ for effort, that's for sure, but it did at times read like teary novel rather than Cumming's personal account. Too eloquent and polished, perhaps, for my taste.

The amount of information was overwhelming at times, but overall it's a great compedium of the topic and I'm sure I will be coming back to it for specific bits and pieces.

I kept comparing it to the film adaptation and strangely, I think I liked the adaptation better. It felt more emotional. And that's sort of the point of the story, to show human emotions of the characters, isn't it?