Kitty

Fantastisch boekje over rangen en standen in NL rond 1900. Geschiedenis light: toegankelijk, dichtbij, leesbaar. Anecdotisch.

This charming and bizar series came to my attention via Christopher (Bryant & May) Fowlers blog. If the master of comic historic crime is reading it, I thought, there may be something in it.

So here I am, reading the entire series. It is lighter and more bizar than Fowler's own work, and this particular book had an intricate and highly unbelievable outcome - but that is part of the fun, I guess.

And besides, I am reading it like a series now, wondering when the heck Marge and inspector Pound will finally get married. (No spoilers, but I know the answer by now). Or what absurdities Molly the maid will come up with next. Marge itself is starting to poke fun of her mentor - either way, I am all caught up in this totally fantastiscal 19th century nonsense series.

Any book that makes me chuckle every few pages is a worthy companion, as far as I am concerned.

Vlot doorgelezen, maar na afloop denk ik: wat heb ik nou geleerd? Dat Joost Prinsen een groot ego heeft en dat hij een leuke, adremme vrouw had en twee lieve dochters. Dat is het wel zo'n beetje. Ik moet zulke boeken ook niet kopen. En mensen moeten zulke boeken ook niet schrijven.

Weird how a book that gets 4 stars in Vrij Nederlands thrillergids cannot keep my attention. Possibly the Dutch translation was to blame. The first few pages have been translated really well, but further down the translator makes a bad job of it.

‘Ja, zei ze schriel.'

‘Ze keek GT razend in de ogen.'

‘Lijkt me dolle pret, zei ze. Je reinste Sinterklaasavond voor een zootje uit de kluiten gewassen machojochies die...‘

‘GT wisselde bliksemsnel van gezichtsuitdrukkung, zijn onaangename koelbloedigheid veranderde in een agressieve nieuwsgierigheid.'

en zo maar door.

Maar ook het verhaal zelf is nogal steriel. Nare, cynische mannen die cynische besluiten nemen: who cares? Na 200 bladzijden geef ik het op.

Modern cozy: detective & a whiff of a live story. Charming, entertaining. Listened to the audiobook: great presentation by Elisabeth Bower.

Good police cozy. Nice cast of chatacters.

20 essays over huwelijken en hun geschiedenis, opgetekend door een mediator. Zoet, zuur, droef en geestig tegelijk: Christina Hosman heeft een bijzondere stijl. Ze beschrijft ook haar eigen gevoelens en kantoorbesognes, met droge humor.

Disclaimer: Hosman is een nicht van mij. Het is haar eerste boek, ik las het voor de beleefdheid, maar ik was hooked vanaf de eerste bladzij.

Fun series. Nice cast of characters.. This book has a good plot, too (not all of them do).

Stopped reading this at 3/4. Loved the witty intellectualism of the dialogues, but in the end the story started to feel artificial and I lost interest. Also, the theme of assisted dying does not interest me that much - the qualms of the sons felt artificial too, since the father was clearly in a bad state and had made up his mind. Anyway, well written, but I could not feel a real soul in the book.

Thematisch geordende, komische biografie. Nuchter, vaak ontroerend, eigenwijs. Prachtig Nederlands.

Interesting, highly readable. Not earth shattering, but a rather personal introduction to a 10 day silent meditation (vipassana) and what it does to your body and your life.

A bit of everything, maybe, but the male gaze is pretty dominant. I have read better and funnier.

Stuk minder dan deel 1.

Typisch Voskuil. Dat hij stiekem een aardbei pikt en de andere dan zo verschikt dat Nicolien het niet merkt. Anders maakt ze weer een scène: ‘Je dacht zeker dat ik dat niet zou zien! Maar ik zie het wel! Je bederft alles! Ik eis dat je hem uitspuugt!' ;-)

Ik vermoed dat hij en zijn vrouw allebei wat autistisch waren. Uit de kringen van het Meertens instituut hoor ik dat hij een dwingende baas was, rigide, met weinig inlevingsvermogen.

Een heel Nederlands boek ook. Ik ben dol op Voskuil, maar god weet waarom. Misschien omdat de overdreven gewoonheid bijna absurdistisch is. De eindeloze herhalingen - ‘Dag Jansen', ‘Dag Pietersen' - en de bewuste opeenstapeling van cliché's zijn ook geweldig. Minder navrant dan De avonden, maar hij geeft dezelfde geestdodende sfeer weer.

Dit boek is een tussendoortje. Of een toetje. Haalt het niet bij het Bureau, maar het is wel zachter en liever. Dus vooruit, 4 sterren.

This is a fun series, whereas Cherringham has lost all its freshness by now.

Zelfonderzoek in de vorm van een dagboek. Lekker brutaal. In één ruk uitgelezen. En toen gebruikt voor een niet erg diepgravend blogje over brutaliteit: https://www.deblogacademie.nl/waarom-je-brutaal-moet-schrijven/

Fascinerend verhaal over hoe je als partner van een pathologische leugenaar verstrikt raakt in een slechte droom. Begint heel geestig, wordt langzaamaan beklemmend. Heel geloofwaardig, leest als een trein. Educatief.

Stopped reading it halfway through. Well written, but where is it going? Too many characters and too little plot.

I got fed up.

DNF.

Not her best, but often funny.

Interesting, not earth shattering.

Flutboekje. Bij elkaar gegoogeld. De plaatjes van hersengebieden voegen niets toe aan het begrip. Eigenlijk kop noch staart.

I must have read too many of his bools. I find his world view increasingly hard to stomach. Left this book at 80% and will never read anything more from him.

DNF. Onleesbaar. Geen redactie gepleegd, geen systeem. Waar haar inzichten vandaan komen is een raadsel