The Sidmouth Letters

Fijne set korte verhalen, zeer gevarieerd in onderwerp, vaak met een licht ironische ondertoon. Het titelverhaal gaat over een set liefdesbrieven die Jane Austen ooit geschreven zou hebben en die niet bezorgd konden worden, en nu al generaties in de familie van de b&b eigenares zijn. Een vervelende professor zou ze heel graag in zijn bezit krijgen (en het liefst ze uit de boedel van zijn aanstaande scheiding houden).

Het eerste verhaal, over drie eel vervelende oudere dames die in het verleden niet zo aardig zijn gweest tegenover hun nanny blijkt in het verleden verfilmd te zijn, in de serie waarin volgens mij ook diverse Roald Dahl verhalen verfilmd waren - fijne gemene plotwending aan het eind :-)

“Fanny Soane rang Mabel Ince and Mabel Ince rang old Lady Benson to say that poor Dench was dead. ‘Who?' screamed Nelly Benson.“

Een wat vreemde eend in de bijt is een verhaal over een zwerver die nodig weer eens een bad nodig heeft, geschreven in een taal die doet vermoeden dat genoemde zwerver al jaren weinig contact meer heeft met zijn medemens:

“Now then find bag (What noise again? Bell?) Nowthen Horsa takecare. Goslow. Put stew in paperbags. Don't get stew down nice new coat. What's fallen then eggs? All slippery. Crunch-crunch (Yes door bell – getopram). Dear me, long shelf full jars whole silly little cupboard comes way from wall. Red jam, orange jam, lumpy black-purple jam. Very pretty. Mind glass. Down go porridge plates unwashed off draining board, very sticky. But such tidy little Mugstown lady shoulda washed up. ”