The Man in the Red Coat

Na een prachtig boek over Shostakovich nu een biografie van Samuel Pozzi, een Franse chirurg, en de kringen waar hij zich ophield (veel dandy's en would-be dandy's). Het schilderij waar de titel naar verwijst heeft in het Rijksmuseum gehangen, maar dat was ik allang weer vergeten toen ik min of meer per ongeluk aan dit boek begin – het bleek een aanschaf van D die ook op mijn kindle terecht was gekomen :-)

“He is someone you half-want to keep out of your book, for fear he might take over too much of it”
“As many biographers have discovered, you can't unfortunately, choose your principal subject's friends.”

Fijn geschreven, met regelmatig een uitstapje richting de lezer, als Barnes zich weer eens verbaasd over het een of ander. Om vervolgens ook ergens droogjes op te merken:

“All these matters could, of course, be solved in a novel.”

Naast Pozzi speelt ook de dandy Robert de Montesquiou een grote rol, aan wie Oscar Wilde nog een voorbeeld kon nemen (de verschillen tussen de Fransen en de Engelsen komen ook een paar keer naar boven borrelen).
Verder een zeer bont gezelschap van denkers, schrijvers, roddelaars, en what-not – de meesten ervan iets meer tot leven gebracht door hun foto-portret zoals dat in die tijd als plakplaatje bij chocoladerepen zat (!).

Pozzi blijkt een heel capabele dokter te zijn geweest die meerdere malen in Amerika is geweest om te spreken. Helaas enigszins treurig aan zijn einde gekomen:

“It would hardly be surprising if a surgeon who spent all week dealing with hundreds of war wounded, many of whom could have been saved with better medical and military care, might at some level consider a tax-collector's scrotum to be of lesser importance.”

Lezen!