The Cold Eye of Heaven

Een oude man valt in de badkamer en ligt op de vloer te wachten tot de buurvrouw naar haar werk zal gaan, zodat hij om hulp kan roepen. In de tussentijd blikt hij terug op zijn leven, en in steeds grotere stappen gaan we terug in de tijd. Elke volgende stap verklaart steeds weer wat meer van wat in de toekomst zal gaan gebeuren.

“Everything is different and yet he knows it's still the same. The roundabout is missing; that's it. The roundabout that should be there in front of him, in the middle of that crossroads, right there – is gone. And the pub across the road is all changed; painted a sickly colour for a start with a stupid-looking clock tower stuck on one side. His left arm feels numb – he swaps the bag over to the other hand – still numb. Out of nowhere the Berlin Wall comes into his head and he has to wonder now about the state of his mind, all the things muddling around inside it: shop counters, roundabouts and now – for fuck sake – the Berlin Wall.”

Duidelijk wordt dat zijn leven vooral een aflopende lijn is geweest, met dus als dieptepunt het hulpeloos in de badkamer op de vloer liggen, zeker voor een “self made man” die altijd vrij zeker van zijn zaak is geweest.