Sombre mardi

Nadat ik bij verschillende mensen had laten verstaan dat ik het eerste Frieda Klein boek eigenlijk niet zo goed vond, kreeg ik steeds dezelfde reactie: Je moet verder lezen. Het wordt beter.
Daarom besloot ik om boek twee toch eens een kans te geven, maar dan als luisterboek.

Ik denk dat ik echte fan ga worden van thrillers in luisterboekvorm. Je weet dit misschien niet van mij, maar ik ben zot van tv-series als Poirot. Ook al heb ik die al allemaal gezien, ik blijf die opnemen en opnieuw bekijken. Ewel, bij het luisteren van Tuesday's Gone werd exact hetzelfde gevoel opgewekt als bij het kijken naar een who-dunnit op tv. Love it!

Ik was eerst beginnen luisteren in het Nederlands, maar de Hollandse tongval vond ik helemaal niet passen bij het verhaal dat zich in Londen afspeelt, waardoor ik snel overschakelde naar de Engelstalige versie, voorgelezen door een echte Britse, wat voor mij extra sfeer toevoegde.
Op zich vond ik dit tweede boek een stuk meeslepender dan het eerste. Ook het personage van Frieda kon ik beter smaken in dit boek, omdat ik wat meer vat op haar kreeg.

Het moordmysterie is extreem complex in dit boek. Een echte puzzel met tal van puzzelstukjes die eerst onbelangrijk lijken, maar waarvan dan uiteraard exact het tegenovergestelde blijkt.
Ik heb zo hard genoten bij het luisteren van dit boek, dat ik het nu wel zeker weet: ik lees verder!