Schittering

Call Me By Your Name meets Brokeback Mountain. And then some...
Met name in het begin behoorlijk gestoord aan het barokke taalgebruik (iets dat ik bv bij Carlos Ruiz Zafón ook nogal had), ook omdat het zo slecht lijkt te passen bij de leeftijd van de hoofdpersoon.

Twee Italiaanse jongens uit zeer verschillend milieus leren elkaar schoorvoetend kennen en kunnen daar slecht mee omgaan. Zo ergens op 3/4 is er een dieptepunt, maar daarna blijkt de ellende nog niet voorbij (al verklaart die ellende dan weer wel een beetje de handelswijze van 1 van de 2).

Mixed feelings, moeten LGBT boeken (en films...) nou altijd zo zwaar en zwart te zijn? Then again, toch wel vrij snel uitgelezen (het taalgebruik went, maar blijft me te)

Nu maar eens Aristotle en Simon Spier herlezen om de boel een beetje te balanceren.