Human Croquet
Ratings12
Average rating3.5
Een oude van Kate Atkinson, nog niet zo geconstrueerd als latere boeken als Life after life, maar ze is wel al duidelijk met plotstructuren bezig.
Het verhaal begint en eindigt met de 16e verjaardag van Isobel, een meisje dat opgroeit in de jaren zestig. Ze woont in Lythe, in een wijk met lijntjes naar haar voorouders (en Shakespeare). Daar tussenin gaan we ver terug in de tijd, naar een mysterieuze Lady in green, kijken we glimpsen wat er eigenlijk met Isobels moeder is gebeurd, gaat er mensen dood (of toch niet?), is er een bakvissenliefde, wordt er een baby bezorgd, en nog een hoop meer. Isobel ondertussen heeft zo haar flashbacks naar het verleden:
“How phlegmatic I am in the face of unravelling time”
Het is uiteindelijk allemaal op twee manieren te verklaren, en welke je wilt geloven hangt misschien wel af van of je in sprookjes gelooft.
“What a bampot, as Mrs Baxter would say, but what can you expect from a woman sharing her one brain cell with a poodle on a turnabout basis. Whose turn it is today is anybody's guess.”
Net geen vijf sterren.
Behind the Scenes at the Museum
has sat on my shelves for months;
now that I see how wonderful this
author is, I must read it, too.
“How can I trust reality when
the phenomenal world appears to
be playing tricks on me at
every turn?” Eliza tells us.
And, indeed, it does. Her mother
and father disappear. Time
shifts. Her brother changes
into a dog. Just what is real?
As Eliza says over and over,
“Appearances can be deceiving.”
A wonderful book I never would
have read had it not been for
BookCrossing. Recommended.