Een week op de luchthaven

Wauw, wat kan deze man schrijven. Terwijl De Botton je door zijn observaties laat voelen alsof je zelf in de vertrekhal van het vliegveld aanwezig bent en de onophoudende drukte ervaart, relateert hij terloops de woede van een vliegtuigpassagier die zijn vlucht gemist heeft aan het gedachtegoed van Seneca en laat zien dat, ondanks onze rijkdom en technologie, veel nog steeds verpest kan worden door een simpele ruzie. Hij neemt ons mee op reis langs alle verschillende emoties, verwachtingen, wensen, alle verschillende levens die mensen op een vliegveld gegarandeerd hebben. In de laatste bladzijden, als in de aankomsthal de reis voltooid is, mensen weer verder gaan met hun levens en reikhalzend uitkijken naar de volgende reis, voel je je door de schrijfstijl zelf ook alsof je een reis voltooid hebt en je rustig het gekrioel van het vliegveld verlaat.