Dynastie

Na in Rubicon verteld te hebben over het einde van de Romeinse Republiek, vertelt Holland in Dynastie verder over de eerste keizers van Rome.

Dynastie is een lastig boek om een cijfer aan te geven. Holland kan nog steeds mooie verhalen schrijven, maar hij is in dit boek bij vlagen ook erg breedsprakig. In sommige hoofdstukken wordt van onderwerp naar onderwerp gezwalkt zonder enige vorm van structuur. Vooral het hoofdstuk over Augustus, het langste uit het boek, lijdt hieronder en enige vorm van chronologie is in dit hoofdstuk soms lastig te ontdekken.

Het ontdekken van chronologische verbanden wordt eenvoudiger wanneer Holland begint te vertellen over de keizers na Augustus. Maar ook hier maakt Holland het ons soms niet eenvoudig om het verhaal te volgen. Alsof de genealogie van de eerste Romeinse keizers al niet ingewikkeld genoeg is met adopties, huwelijken tussen neven en nichten en verschillende personen met dezelfde naam, wisselt Holland regelmatig tussen de verschillende namen van eenzelfde persoon, soms zelfs binnen twee zinnen. Augustus wordt ook Caesar of Princeps genoemd, maar in het hoofdstuk over Tiberius wordt Tiberius Princeps genoemd, terwijl in dat hoofdstuk ook nog over Augustus gesproken wordt.

Toch bevat het boek ook mooie delen. Deze zijn beter te volgen en dan blijkt dat Holland, net als in Rubicon, een goed verhalenverteller is. Dit blijkt vooral in de hoofdstukken over de keizers na Augustus. Vandaar dat ik het boek niet per definitie afraad. Maar zo laaiend enthousiast als ik over Rubicon was, ben ik over Dynastie niet.