De Mitsukoshi Troostbaby Company

Ik dacht: ik probeer het weer eens, literatuur. Leuk interview met Hulst gehoord in Nooit meer slapen, eerste hoofdstuk gratis gelezen, begon goed. Goede recensies (zegt ook geen ruk, maar toch).

Afijn, op p 100 wacht ik nog steeds tot er nou eindelijk eens iets gaat gebeuren. Daar heb ik geen geduld voor. Dus gestopt op p 100.

Een zin nabij p 100 die maar in mijn hoofd blijft zeuren is: De stilte klom de trap op. Die is zo erg, zo gekunsteld, zo on-poëtisch dat ik hem maar niet kwijtraak.