Blauwzee

In de categorie “Een paar boeken nog eens lezen voordat ze echt weg mogen”...

De editie uit 1994 gelezen, ik mag hopen dat er daarna nog eens een redacteur eens goed door het boek is gegaan, want eigenlijk is het maar zeer matig leesbaar (eind- en voetnoten zijn niet voor niks uitgevonden bijvoorbeeld). En Büch vindt zichzelf toch wel de hele tijd erg belangrijk.

Wat overblijft is een reeks leuke feitjes en beschrijvingen van plekken waar ik (op Capri na dan misschien) nooit van mijn leven zal komen. Het is fijn dat er dan excentriekelingen zijn die zich zo kunnen werpen op een onderwerp als dit.