Κάστρα και θρύλοι στην Ελλάδα

Είναι κρίμα ένα βιβλίο το οποίο μας δίνει πλούσιο κι ακριβές ιστορικό υλικό και κοινωνεί σωστά τους σπουδαίους θρύλους της χώρας μας, να βυθίζεται στον ναρκισισμό του συγγραφέα-ερευνητή (όπως μονίμως μας πληροφορεί). Απίστευτες ερασιτεχνικές επιδείξεις μελοδραματικής γραφής, υπερβολής (όπως οι γελοίες φωτογραφίες ‘'φυλακισμένων'' στο Λευκό Πύργο κι οι συνεχείς αναφορές σε φρίκη, αίμα, επιθανάτιες κραυγές, ξεραμένο αίμα, ξανά φρίκη, και πάλι φρίκη...) και περιγραφές που μοιάζουν βγαλμένες από τις δακρύβρεχτες σελίδες από το ‘'αγαπητό μου ημερολόγιο.''

Γενικότητες όπως ‘'κανείς δε γνωρίζει ότι...'' ή ‘'τα κάστρα αυτά είναι τα πιο ξεχωριστά της Ελλάδας/Ευρώπης/κόσμου/γαλαξία κτλ. Όχι και όχι. Όσο για τις απόψεις του περί ‘'ελληνικής αγριότητας σε βάρος των Τούρκων'', αυτά που θα είχα να πώ δεν θα άρμοζαν σε μια λογοτεχνική ιστοσελίδα. Άς πούμε μόνο οτι κατάλαβα πλήρως την καταγωγή του και τα πολιτικά του πιστεύω.

Υ.Γ. ‘'Ερευνητής'' που αγνοεί την ιστορία της Πελοποννήσου; Η γελειότητα έχει και τα όρια της.