دیالکتیک هگل

اگرچه احتمالن دیالکتیک پربسامدترین مفهوم در کتاب باشد، اما ساختار آن که متشکل از پنج مقاله‌ی جداگانه است، فاقد پیوستاری است که به این وسیله به صورتی تماتیک در کتاب دنبال شود و همین موضوع، نکات فراوانِ راهگشا و آموزنده‌ی نهفته در مقالات( چه اختصاصن در حیطه‌ی دیالکتیک هگلی، چه دیالکتیک+ها) - که شاید حتی آن را به یک تکست‌بوکِ قابل توجه بدل کرده باشد- را در ذهن به صورتی پراکنده و شاید حتی پریشان درمی‌آورد، که به سختی بتوان بدون تکلف آن را متجلی در یک نوع کلیت متصور شد. نسبتی که گادامر در پاره‌ای از این متون توأمان میان خودش، هگل و هایدگر برقرار می‌کند، بیش از آنکه نوعی فلسفه‌ی تطبیقی را برساند، به آنچه که ژیژک « اتصال کوتاه» نام نهاده، نزدیک است.