درخت و برگ

قصه‌ی اول انگار نوعی جهان کافکایی به روایت تالکین بود یا حتی شاید بشه گفت تالکینیزه شده‌ی اون . قصه‌ی دوم یک نوع ارباب حلقه‌ها توی مقیاسی کوچکتر و با چگالیِ بالا بود و قصه‌ی سوم رو شاید بشه فانتزیِ کمیک نامید؛ نقیضه یا پارودی‌ای بر هابیتِ خود تالکین. مقاله‌ی روشنگرِ در پی این سه داستان در مورد داستان پریان هم کاملن با انتظارم از بصیرت و نبوغ تالکین همخوانی داشت اما انگار نویسنده از یک جایی به بعد با خودش گفته بود: “ شرح این ... بگذار تا وقت دگر”