Aleksander
The best book on Gnosticism I have read so far! It provides excellent descriptions and explanations, with the cosmo-soteriological systems being as clear as they can be. The author covers everything from Simon Magus and Hermes Trismegistus to Manichean cosmology and more. I highly recommend it to any heretic out there!
J.D.E never disappoints with his essays. Although I like his “Cultural Decay Rate” a little better, I found his essays on Ted Kaczynski and Coca Cola enlightening. He always makes the reader think and, most importantly, inspires further reflection.
The comparisons between Sumerian and Greek mythology, as well as the symbolic banishing of the older gods to the realm of Tartarus, were also great.
Książka poświęcona myśli Freytaga miała spory potencjał, zwłaszcza biorąc pod uwagę inspirujące idee, które leżą u podstaw jego filozofii. Szczególnie ciekawa wydaje się jego koncepcja siły magnetycznej jako boskiej zasady czy refleksje związane z naturą. Te tematy mogłyby być fascynujące, gdyby zostały przedstawione w sposób bardziej przystępny i klarowny. Niestety, autor książki skutecznie odbiera radość z lektury swoim stylem i manierą pisarską.
Jednym z największych problemów jest język, jakim posługuje się autor. Zamiast w prosty sposób wyjaśniać pomysły Freytaga, tekst przepełniony jest makaronizmami i pretensjonalnym stylem, który skutecznie utrudnia zrozumienie przedstawianych idei. Nie chodzi o to, że myśl Freytaga jest zbyt skomplikowana – wręcz przeciwnie, jego koncepcje często okazują się interesujące i zrozumiałe w cytatach z jego własnych prac. Problemem jest sposób, w jaki autor książki próbuje je tłumaczyć: niepotrzebnie zagmatwane sformułowania sprawiają, że czytelnik traci orientację, a zamiast zgłębiać filozofię Freytaga, zmaga się z nieprzystępnym stylem pisarskim.
Dodatkowym mankamentem jest ciągłe odwoływanie się do Freytaga jako „autora książki X, Y, Z”. Powtarzalność tej konstrukcji staje się monotonna i irytująca, co jeszcze bardziej obniża płynność lektury. Jeszcze większą frustrację wywołują przypisy – zamiast płynnie wpleść wątki kabalistyczne w główną narrację, autor przenosi je do przypisów, które są niepotrzebnie długie i nużące. Zamiast wzbogacać książkę, przypisy burzą jej rytm i zniechęcają do dalszego czytania.
Pomimo tych trudności, same pomysły Freytaga nadal wydają się intrygujące. Siła magnetyczna jako bóg to koncepcja, która pobudza wyobraźnię i skłania do refleksji. Mam jednak wrażenie, że inna książka Freytaga, poświęcona naturze, mogłaby bardziej mi odpowiadać – być może tam jego refleksje zostały przedstawione z większą prostotą i harmonią.
An interesting, if uneven, read. Its premise—a surreal, nightmarish world—has all the makings of a Kafkaesque tale, and indeed, Kubin's imagery and themes do evoke Kafka's absurdity and existential dread. However, the execution felt overly long, and I found myself losing interest about halfway through. The pacing drags in places, and the plot meanders more than it compels.
That said, Kubin's work is worth exploring for its cultural and historical significance. As a little-known artist and writer, his vision offers a unique glimpse into early 20th-century surrealism, expressionism and anxiety. While it may not be the most engaging read for modern tastes, its importance as a precursor to the psychological and dystopian literature and art that followed makes it worthwhile, especially for fans of Kafka or anyone interested in surreal art and literature.
Not a controversial book (in my book) easy and reasonable argument made.
Carl Schmitt argues that politics is defined by the friend-enemy distinction, where existential threats, not moral differences, shape political life. Unlike morality or economics, the political revolves around survival and identity, and conflict is inevitable when these differences become irreconcilable. Schmitt critiques liberalism for attempting to depoliticize life by hiding political motives behind legal, moral, or economic rhetoric, weakening the state's ability to defend itself. Liberalism's belief in world peace and international harmony ignores the inherent conflict in human nature, leading to misguided interventions framed as moral causes.
Książka składa się ze zbioru esejów dotyczących analiz filozofii Hansa Blumenberga. Mają one służyć jako wprowadzenie czytelnika w myśl blumenbergowską.
Czytana w dłuższych sesjach wydaje się niestety trochę powtarzalna - czuć, że to zbiór różnych esejów, ponieważ niektóre terminy i koncepcje potrafią być tłumaczone parę razy. Niemniej jednak sama filozofia i Hans Blumenberg są niesamowicie ciekawi. Jego myśli i zakres badań idealnie wpisują się w moje zainteresowania.
Jestem mocno zdziwiony, że jest tak niszową postacią - w internecie czy w powszechnym dyskursie kulturowym nie spotkałem się z dyskusją jego myśli.
I doubt I'll finish this book. The first chapter on mythopoesis is excellent, especially the in-depth exploration of Deleuze and Guattari's philosophy and the discussion of neomedievalism, which I found fascinating. However, after that, the book starts to lose focus. It feels like the authors gradually drift away from their central ideas, and by the end, the point they're trying to make becomes completely unclear.
While I understand that fictioning is meant to be a fluid, hard-to-define concept, the book doesn't make it any easier to grasp. Instead of offering a coherent explanation, it gets bogged down in constant analysis of different cultural texts, many of which are heavily America-centric. As a European, I couldn't relate to or even understand some of these references.
After about 190 pages, the book seems to fall apart, turning into a confusing, disjointed analysis of cultural texts. The writing becomes increasingly convoluted, with long, spiraling sentences that bury any meaningful points. Rather than feeling enlightened, I ended up feeling tired and alienated, like I was being led through a maze with no clear destination.
You are better of just reading DNG, Gunther Anders, Jung or Eric Vogelin and thinking on your own than reading this.
The idea presented in this book has been on my mind for quite some time. While the concept itself seems quite obvious to me, discussions with friends have made me realize that it might not be as apparent to others as it should be. This is why I decided to purchase the book. I believe it articulates many truths that people generally know but are reluctant to acknowledge.
Though it delves into detailed percentages and numbers that can be challenging to grasp without prior knowledge. Nevertheless, I am impressed by the authors' effort to include such detailed information.
Mutants will rule the world, and we should both support them and observe their rise and fall.
This slim volume, more accurately described as a pamphlet than a book, offers an intriguing look into the planning and design process of the Deere building by renowned architect Eero Saarinen. While the title suggests a broader exploration of culture, hypermodernism, and philosophy, the content focuses primarily on the architectural aspects of this specific project.
The author's examination of the modernist principles applied to the Deere building inadvertently foreshadows some of the criticisms that would later emerge in the postmodern era. The design's emphasis on open spaces and lack of personal boundaries raises questions about privacy and individual identity in the workplace. The description of the building as a sleek, efficient space also hints at the potential for creating an impersonal, factory-like atmosphere.
However, the pamphlet does highlight some forward-thinking elements of Saarinen's design. The incorporation of movable walls, open floor plans, and a strong connection to the natural surroundings demonstrates an early attempt to create flexible, human-centered workspaces. These features would later become hallmarks of contemporary office design.
Despite its brevity, this work effectively illustrates how architecture serves as a reflection of broader cultural trends. By detailing Saarinen's approach to the Deere building, the author provides a snapshot of mid-20th century modernist ideals and their manifestation in the built environment.
Excellent book, as always - Baudrillard - one of the most controversial and complex thinkers I know. He tackles topics of death and the way it is used and repressed in our society in order to control individuals contained within the social fabric. I think this book serves as a great entry point to the works of Baudrillard because the concept of symbolic exchange can be quite hard to grasp at first, and it's not really explained in his later, more well-known and popular work, “Simulation and Simulacra.”
The book takes quite some time to get going, however, when the topic of death is introduced in the second half of the book, it quickly gains momentum and snowballs into a huge, complicated, and satisfying argument. Baudrillard provides a lot of food for thought, making this a fundamental work for understanding his later ideas.
In “Symbolic Exchange and Death,” Baudrillard argues that modern society has lost touch with the true nature of death and its role in the symbolic exchange that underlies social relations. Instead, death has been repressed, sanitized, and used as a tool for social control. By denying the reality of death and trying to master it through various technological and ideological means, we have created a world of artificial scarcity and alienation.
Baudrillard suggests that the only way to break free from this oppressive system is to reintegrate death into the social fabric, to recognize its symbolic power and embrace it as a necessary part of life. This means moving beyond the narrow confines of political economy and rediscovering a more authentic mode of existence based on reciprocity, cyclicality, and the acceptance of ambivalence.
This book, a collection of essays and lectures rather than a cohesive work, offers some interesting and insightful perspectives on aesthetics. However, the repetitive nature of the content, including frequent reminders of key definitions and concepts, can be tiring for engaged readers.
The first chapter stands out as particularly thought-provoking, as the author, Welsch, addresses the issue of philosophy's “hijacking” of art—a significant problem in contemporary art discourse. The explanation and categorization of various types of aesthetics are also engaging.
Unfortunately, when the author delves into detailed explanations of other philosophers' ideas, the main arguments lose some of their impact as the context becomes diluted.
Great essay on art, or rather lack of art in todays world. Just as hard to review as reading it with proper understanding. This slim book offers a little dose of baudrillardianism for everyone who wanting a little mental gymnastics. But remember that something is gone only when it is everywhere around us, so much it becomes transparent. Death as a an opposition to true nothingness .
Książka jest wyjątkowa i cieszy mnie, że jej tematyka jest podejmowana przez polskich autorów. Od samego początku, gdy tylko sięgnąłem po tę lekturę, spodziewałem się, że w internecie na portalach takich jak ten pojawi się hejt i niskie oceny. Wynika to z faktu, że marksizm kulturowy, który w istocie jest szkodliwą, faszyzującą ideologią, powoli, ale skutecznie rozwija się w naszej kulturze i jest już tak mocno zakorzeniony, że dla osób, które są nadmiernie zsocjalizowane, jakakolwiek krytyka czy próba kulturowej analizy tego zjawiska spotyka się z odrzuceniem i natychmiastową represją. Każdy, kto jednak próbuje bliżej przyjrzeć się temu zjawisku, zostaje okrzyknięty wariatem, faszystą lub osobą nietolerancyjną.
To wszystko pokazuje niezwykłą wartość, jaką prezentuje ta książka. Każda osoba, której zależy na dogłębnym i holistycznym badaniu kultury, powinna ją przeczytać. Marksizm kulturowy to ideologia wdrażana przez skrajną lewicę, która poprzez subtelne i systematyczne infiltracje w różne aspekty życia społecznego, stara się przekształcić fundamenty naszej cywilizacji. To właśnie ta książka daje narzędzia do zrozumienia tego procesu i pozwala lepiej zrozumieć wyzwania, przed którymi stoimy jako społeczeństwo.
Gilbert Durand w swojej książce analizuje symbolikę, definiując symbole jako podzbiór znaków, które pośrednio przedstawiają rzeczywistość. Symbole łączą ludzki świat z nieuchwytnymi dla percepcji bytami, takimi jak życie pozagrobowe czy nieświadomość. Durand śledzi historię marginalizacji symboli w zachodniej kulturze, wskazując na platonizm jako szczyt symbolicznej wyobraźni, którą później cenzurowano przez chrześcijański dogmatyzm i kartezjański scjentyzm.
Współczesne próby przywrócenia symbolicznej wyobraźni obejmują prace Freuda, Junga i Cassirera. Jung przywrócił symbolizację do jej właściwej funkcji, pośrednicząc między świadomością a nieświadomością zbiorową, stając się motorem procesu indywidualizacji. Durand podkreśla również znaczenie kosmologii symbolicznej Bachelarda.
Durand argumentuje, że symboliczna wyobraźnia utrzymuje psychospołeczną równowagę na poziomie indywidualnym i społecznym, poprzez dialektykę między diurnalnym a nokturnalnym reżimem symbolicznym. Uznaje potrzebę zarówno freudowskiej hermeneutyki demistyfikacji, jak i bachelardowskiej hermeneutyki remityzacji, z większym naciskiem na tę drugą, ponieważ “nie ma społeczeństw bez poetów i artystów”. Symboliczna wyobraźnia jest dynamicznym procesem tworzenia znaczenia, potwierdzającym transcendencję w świecie wcielonym w śmiertelne ciało, i jest kluczowa dla ludzkiej kultury.
Great book. Fit for anyone interested in mythology and its symbolism. Reserch is in depth and amazingly detailed. Evola shows his huge commitment and respect for the topic he is working on. Variety of texts is covered from a lot of diffrent cultures, that lets the reader grasp connections between them. Myth as a universal story and life as an ethernal reenactment.
Excellent introduction to the thought of Carl G. Jung.
Lucid, clear writing with lots and lots of sources backing up the examples. Amazing book leveraging alchemy, kabbalah, religion, Gnosticism and various thoughts of philosophy to show the complexity of the human psyche and the function of religion.
“Deformacje nowoczesności” autorstwa Tomasza Swobody to podróż po kulturze i filozofii, zwłaszcza tej francuskiej z XX wieku. Jest w tym coś fascynującego, ale czasami można się pogubić w tych wszystkich szczegółach.
Rzucamy się w wir filozoficznych zagadnień, ale czasami brakuje tego szerszego spojrzenia. Czuję, że wszystkie te detale momentami zasłaniają większy obraz, a szkoda, bo przecież chodzi o ogólny przekaz. Ciekawy pierwszy esej. Rowniez ciekawe wstawki o Batille'u, Deleuze'ie. Niektóre części zdecydowanie się przeciągają i stają się dosyć nużące (2 czesciowy esej o Rolandzie i jego Camera Lucida).
Ale, okej, nie jest źle. Dla tych, którzy lubią zanurzać się w filozoficznych szczegółach, to może być fajna przygoda. Jednak czasami brakuje trochę bardziej ogólnej perspektywy.
Podsumowując, książka jest dedykowana fanom filozofii francuskiej, ale trzeba być gotowym na głębokie zanurzenie w szczegółach. No i fajnie byłoby, gdyby było trochę więcej tego ogólnego spojrzenia. Pan Tomek zachęcił mnie również do przeczytania wreszcie George'a Bataille'a.
Dobry i przejrzysty wstęp do tradycjonalizmu integralnego. Filozofia Evoliego jest jednak znacznie uproszczona i, moim zdaniem, nie przekazuje na końcu esencji jego myśli. Myśl Spenglera również nie jest zbyt rozwinięta, jeśli chodzi o jego pracę w dziedzinie historii – skupia się bardziej na ideologicznej części. Nie sposób jednak nie zauważyć, że te części są ze sobą raczej nierozłączne.
Dzięki tej książce dowiedziałem się o istnieniu takich socjologów jak Sorokin czy Florian Znaniecki, którzy w mniejszym lub większym stopniu przyczynili się do dalszego rozwoju tej myśli – umożliwiła mi mój dalszy rozwój.
Książka ciężka do ocenienia, z jednej strony tona różnych ciekawych uwag, tez, cytatów i nawiązań do różnych innych myślicieli i narzędzi teoretycznych. A z drugiej strony... no właśnie, wszystko to gubi się, płynie razem ze sobą, cytowania lecą jedno po drugim jak z karabinu, od Lacana przez Deleuze'a, Deleuze'a, po Simmela i tak przez całą książkę. Trochę jakbym czytał moje własne chaotyczne notatki, które spisywałem w środku nocy, wymyślając teorie z nudy, kiedy nie mogę zasnąć... Trudno to ocenić. Książka jest bardzo trudna sama w sobie, ale jej chaotyczność na pewno nie pomaga, i wiem, że nie jestem jedyną osobą, która tak powie. Teza jest ciekawa, z wieloma rzeczami się zgadzam, z paroma nie. I oczywiście, jak każda książka, zawiera coś, co daje do myślenia. Nie powiem, że jestem niezadowolony z jej przeczytania, ale spodziewałem się trochę bardziej dostępnej dla szarego Janusza książki. Mówię to jako ktoś, kto czytał wiele pozycji myślicieli, o których sam Pan Andrzej tu wspomina. Myślę, że na lepsze wyszłoby, gdyby była trochę dłuższa, a różne skróty myślowe dokonane za pomocą cytowań, przeskakiwania z myśli na myśl, były trochę bardziej objaśnione. Mam wrażenie, że trochę oczekuje się, że mamy w głowie dokładnie to samo, co Pan autor, a niektóre rzeczy, takie jak rozumienie czym jest nadmiar, powinny być dla nas oczywiste, a w tej książce wcale nie jest to takie proste.
Well, its a good introduction to Advaita but it has some flaws, explanations of certain concepts can use terms like for example suffering ect. not explaining what is exactly meant by them. It may seem dumb to have this kind of problem but at the end of the day its supposed to be a philosophical book so the most obvious things are not obvious at all and it might lead to a misunderstanding.
Ciekawa książka, moim zdaniem to dobre wprowadzenie do bioartu. Sam temat jest fascynujący i innowacyjny, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że bioart jest zazwyczaj rzadko spotykany. Pani Joanna ciekawie opowiada o technologiach oraz samej sztuce. Natrafimy tu na sporą ilość odniesień do Deleuze'a, więc warto mieć pewne pojęcie na temat ‘Tysiąc Plateau' i ‘Antyedypa'. Ta książka może dobrze służyć jako wprowadzenie do tej nietypowej dziedziny sztuki.
Do not read if you are new to the thought of Cusa, it does not provide a sufficient explanation of his thought to newcomers. It also assumes you are fluent with the history of the mental consciousness structure and its perspectival views on the world. Dont read this. Read Jean Gebser instead if you are interested in perspective itself.
First half is okay but the long winded explanations of simple things, side-tracks the author from actually conveying any strong information about what actually are you reading. In the end you do not feel like you read anything of substance just because most of it is references to the things author assumes you already know, some stiff explanations of cusas thought but too little of it...
If you came here to take a look at the modern world through the lens of Cusa you will have to do it on your own. Just read his essential writings series that does a much better job introducing his ideas.