Mike Han
A retelling of Ramayana, a famous legend shared across many Asian countries from the perspective of the antagonist.
My beef with this book is all about the fluff that the author decided to put into it. Instead of focusing his efforts to bring readers to a place where they can relate to the antagonist, the author filled up pages and pages with fluff simply flexing his literary muscle.
Just felt like I had just wasted many hours reading this and felt much older for the struggles to get through this book.
Love the way the author illustrated many of his points using stories that he had encountered during his experience as a professional psychiatrist/psychotherapist for many years.
The book opened with a bang, highlighting many of the wonderful things about a human mind, the discipline required to wield that power, the butterfly effects that life brings to you when you take one too many actions mindlessly.
The 2nd section is mostly about love – the definition, different kinds of love, the action of love, the sacrifices, the risks involved, the mistakes that are made and the whole mystery of it.
Section 3 dealt with stories about religion and in section 4, the author argued that our unconscious mind is where God resides and through spiritual growth we must attain the power that be.
The author lost three stars from my review of this book at the ending. Although some of the points that he had made in these sections are pure gold, by refusing to keep the narrative secular, I had a lot of trouble getting through to the underlying message.
In fairness, written in the 70s, the book must have been intended for a completely different audience that didn't include me. So, I'm giving it 3/5.
Helpful scientific tips based on solid scientific research papers of developmental science. The tips are a minor part of what makes this book great.
How well researched the topics are and how rigorously assessed the conclusions are - makes this book absolutely amazing for a scientific minded new parents or parents-to-be.
A series of letters from Daw Aung San Su Kyi during the brief gap of 20 plus years long house arrest during the 90s to be published in a certain newspaper. (She might have mentioned the name in the book, but I couldn't remember)
Unlike her other book Freedom from Fear, this book is filled with many poignant stories about her daily life, lovely stories of cultural events and political events centered around her life as a political dissident. I love many of her delicate metaphors. The tremendous mental strength - facing the challenges that laid before her - emerges through her writings and inspired me unlike any other books I have ever read.
The book started out just fine with details of how coffee was found, the art of brewing perfected and goes on to describe the way it had affected lives of everyone.
The premise is an intriguing subject, but the dry TMI way of delivery, political correctness syndrome that the author seem to suffer from and the expectation I had going in ruined it all for me. I stopped this book half-way Perhaps if I were more familar with the coffee brands that the author talked about, these businesses' nitty gritty details of business competition, or if I were in coffee business, I would have probably appreciated it more (Though it won't make up for the fact that it's such a dry read)
The imaginative girl, Rachel, on the train dreamed of a story of a perfect girl Jessi/Megan while Rachel's life was crumbling around her. When Rachel discovered something different about Jessi one day, her last glimmer of hope was shattered beyond repair.
Told in the perspective of three main characters (Game of Thrones style) whose lives intertwined each other, mixed with two halves of the story progressing in parallels, filled with nothing but despair, in a gloomy set-up of sub-urbs of London, it's not a wonder I took as long as I did to finish up to half the book. At that point, subtly placed foreshadowings had given me an inkling of the end that I finished the rest of the book just in one evening with the purpose of simply confirming my theory.
All and all, I find the read morbid and thrilling at the same time.
With no-bullshit straight to the point format that is understandable by a layman, this book achieves in providing a primer on family business governance for the targetted audience, which I suppose is the uninitiated business owner/shareholder/manager that has come to find out about those practices out of needs or by chance.
I just wish it had more use-cases though.
Definitely the book that took me the longest time to finish in this year. With no picture or map accompanying the travelogue, I started with some misguided attempts at pronouncing the names of all the places he had visited, googled the maps and searched for images. it'd later turn out to be such an annoyance since it just keeps on coming. having no plan whatsoever to visit Scotland anytime soon didn't help. Though the antics and the talk about cars and, the main topic, single malts are kinda feel forced, they are the easiest parts of the book to get pass.
C-
ဘလောဂ်ထဲကပြန်ကူးထားတာ။
အမြင်
တော်တော်ကို မမြင်နိုင်တဲ့ အြမင်တွေကိုပေးပြီးတော့ အစပိုင်းမှာ introvert/extrovert extreme နှစ်ခုကိုခွဲပြသွားတာ၊ ခေတ်ရွေ့လျားမှုအရ ဖြစ်လာတဲ့ urbanization, globalization တွေကြောင့် extrovert တွေရဲ့ အခန်းကဏ္ဍကြီးမားလာတာကို သူရှင်းပြတဲ့ ပြောပြသွားတဲ့ rationale လေးက၊ ဪ... အေးအဲ့လိုဆိုတော့လဲ အဟုတ်သား ဆိုပြီး မှတ်ယူရတယ်။ အဲ့လိုအရေးပေးလာရာကနေ၊ extrovert မှမဟုတ်ရင် တချို့ကိစ္စတွေမှာ introvert ဖြစ်ခဲ့ရင် လူဝင်မဆံ့ပဲ မျက်နှာငယ်ရတဲ့ သဘောလေးတွေလည်းပါတယ်။
psychology ပိုင်းအရ ကြည့်ပြန်တော့၊ ကလေးတွေအရွယ်ကတည်းက အဲ့ဒီ့ စိတ်နေစိတ်ထားပေါ်မူတည်ပြီး ကြီးြပင်းပုံကွာတဲ့ပုံ၊ အဲ့ဒီ့စိတ်နေစိတ်ထားကို အခြေခံလို့ ဘယ်လောက်ထိ introvert/extrovert စကေးပေါ်မှာ ကွဲပြားသွားတဲ့ပုံကို ပြောပြသေးတယ်။ Biology ပိုင်း၊ ဆေးပညာပိုင်း၊ evolution ပိုင်း၊ psychology ပိုင်း၊ politics ပိုင်း၊ business ပိုင်းစတဲ့ ရှုထောင့်မျိုးစုံကနေ introvert/extrovert တွေရဲ့ ကွာခြားမှု၊ စိတ်နေစိတ်ထား၊ အမြင်မျိုးစုံ၊ အလေ့အကျင့်မျိုးတွေဖတ်လို့ကောင်းအောင် ဇာတ်လမ်းလေးတွေမျိုးစုံနဲ့ ပြောသွားတဲ့အထဲမှာ 2008 မှာဖြစ်သွားတဲ့ Wall Street ကစလာတဲ့ economic crisis အကြောင်းတောင်ပါလိုက်သေးသဗျာ။
ဖတ်နေရင်း အောင်မယ် ငါတို့ အာရှနိုင်ငံတွေမှာ အဲ့ဒီ့လိုစံမျိုးတွေမရှိဘူးကွလို့ စဉ်းစားလို့မဆုံးသေးဘူး ယဉ်ကျေးမှုမတူတဲ့ လူ့ဘောင်အဖွဲ့အစည်းတွေမှာ မတူတဲ့ စံနှုန်းတွေ၊ အထူးသဖြင့် အနောက်နိုင်ငံများနဲ့ အာရှနိုင်ငံများရဲ့ မတူတဲ့ စံနှုန်း၊ ယဉ်ကျေးမှုနဲ့ သက်ဆိုင်လို့ဖြစ်လာတဲ့ introvert/extrovert တွေအကြောင်းကို ပြောသွားသေးတယ်။
မတူတာတွေကို ဘေးချိတ် အလုပ်တွဲလုပ်ရလာပြီ၊ အိမ်ထောင် အတူကြပြီးပြီ၊ အဲ့ဒါမျိုးတွေဘယ်လို dynamics တွေရှိကြတယ်ဆိုတာကို နောက်ဆုံးပိုင်းမှာပြောသွားတယ်။ introvert တွေ extrovert တွေဟာ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး မတွေ့မနေတွေ့ရ၊ ထိတွေ့ဆက်ဆံရတဲ့အခါမှာ၊ ဘယ်လိုနေရမလဲ၊ ဘယ်လိုအချိန်မှာ ကိုယ့်ရဲ့ ြငိမ်ငြိမ်အေးဆေးနေချင်တဲ့စိတ်ကိုဖယ်ပြီး ဘယ်လို တက်တက်ကြွကြွ ပြောဆိုဆက်ဆံကြသလဲဆိုတဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေ၊ ကိုယ့်ရဲ့ အိမ်ထောင်ဖက်တွေက ကိုယ်နဲ့ introvert/extrovert ချင်းတူကြရင်၊ မတူကြရင် ဖြစ်တတ်တဲ့ ပြဿနာတွေ၊ ကောင်းနိုင်တဲ့နည်းလမ်းတွေ၊ ကိုယ့်ကလေးက introvert လေးတစ်ယောက်ဖြစ်လာရင် ကိုယ့်အနေနဲ့ extrovert တွေအများစုအတွက် အထူးပြုထားတဲ့ ကျောင်းတွေ၊ extrovert တွေကိုသာ အကောင်းမြင်တဲ့လူတွေရဲ့ကြားမှာ ဘယ်လိုကာကွယ်ပြီး ပြုစုပျိုးထောင်ကြမယ်ရယ် အဲ့လိုစုံလို့ပဲ။
Structure အရဆိုရင် Extreme နှစ်ခုကို ခွဲြပပြီးတော့ ကြားထဲက grey area ကိုအရောင်ဖြည့်၊ အဲ့ဒီ့ စကေးပေါ်က လူတွေအချင်းချင်း ပေါင်းကူးပေးတဲ့ ပုံစံမျိုးပြောသွားတာကို သိပ်ကြိုက်တယ်။ ဒေါင်မကျ၊ ပြားမကျ grey area ပေါ်က ကျွန်တော့်အတွက်ကတော့ နှစ်ဘက်စွန်းရဲ့ strength တွေယူ၊ weakness တွေဖယ်ပြီး နေတတ်သလိုနေပါတော့မယ်လေ။
Content ပိုင်းမှာလည်း အင်မတန်ပျင်းဖို့ကောင်းလောက်တဲ့ research တွေ၊ သာမန်လူတွေရဲ့ ဇာတ်လမ်းလေးတွေကို စာမျက်နှာသုံးရာကျော်လောက်မှာ မပျင်းမရိစေပဲ ဆွဲဆောင်နိုင်အောင်ရေးထားတာ သိပ်အားကျဖို့ကောင်းတယ်။ (ဒီ review ကိုတောင်မှ စဖတ်တဲ့လူတွေအားလုံးရဲ့ တဝက်လောက်ပဲ အဆုံးထိပြီးအောင်ဖတ်ခဲ့ရင် ကံကောင်း)
အချုပ်
တစ်ခုပဲပြောစရာရှိတာက စာရေးသူကိုယ်တိုင်က introvert ဖြစ်နေတာကြောင့်ပဲလားမသိ၊ စာဖတ်ပြီဆိုမှ introvert ပဲဖြစ်မယ်ဟေ့ဆိုပြီး တစ်ထစ်ချယုံကြည်နေလို့လားတော့မသိ၊ ဒါမှမဟုတ် ကျွန်တော်ကိုက အင်မတန် အထအနကောက်မိနေလို့လားတော့ မသိဘူး၊ extrovert တွေကို ပေးတဲ့ message က၊ မင်းတို့ကောင်တွေ တစ်ထစ်ရှိ limelight ထဲဝင်ကြ၊ လူပေါ်လူစော်တွေ လုပ်နေကြတယ်၊ မင်းတို့ကြောင့် 2008 crisis ဖြစ်တာ၊ ငါတို့ကို ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ဆက်ဆံ၊ ဒါပဲ... ဂွက် ဆိုသလိုနည်းနည်း မြင်ရသလိုပဲ။
သို့ပေမယ့်ငြား introvert တွေကို self-assurance တွေ အများကြီးပေးတဲ့အပြင်၊ နောက်ဆုံးပိုင်းဆိုရင် self-help ပိုင်းလိုမျိုး အကြံအဉာဏ်တွေ အများကြီး ပေးထားပါတယ်။ မဖတ်မနေဖတ်သင့်တဲ့ စာအုပ်ပဲ။ Goodreads မှာ Quiet ကို အယောက်နှစ်ဆယ်လောက် ပတ်ပြီး recommend လုပ်ပလိုက်တယ်။
ဒါပဲ... ဂွက်။
The first book I read of his was Burma chronicle, I was surprised that this travelogue takes a much darker theme of loneliness and general uncomfort of being in a foreign country with less than a handful of people that you can communicate with. I was painfully reminded of my first few months of my time back in Singapore, reading this book.
Great inspirational self-help book delivered in grandfatherly fashion, a style that strikes well with the author, targeted for the teens. Author's use of many anecdotes, stories and historical speeches will invoke a tune that will sink into a teenager's mind. Recommended reading for all teens and one that I will definitely read to my children.
There is no you-know-who that the whole world should be afraid of, there is no single hero with boundless moral authority, there is no global issues that tells epic stories. Each and every character are the villains and the heroes of their own story (more or less) and their challenges, as small as they may be, are real and relatable.
It started out slow and stoppable until I was half-way in. I thank myself now that I persisted.
Predictably Irrational informs how ignorant we are about our irrational behaviors through stories and experiments. The ingenuity of the experiments, and the mere knowledge that the author himself is the one (of the many) who conducted them made the book much more enjoyable. Definitely the book to read if you want to feel smarter.