Troy

Het “probleem” van Mythos was een beetje dat er zo veel aan verhalen en verbanden in stonden, dat je al snel de draad weer eens kwijt bent (of zoals D het verwoordde: het is ook niet heel erg als je er bij in slaap valt, je pakt de draad gewoon fris weer op in het volgende hoodstuk...)

Troy is in dat opzichten een stuk fijner - de basis is een verhaal dat in grote lijnen wel bekend is, en Fry realiseerde zich ook het probleem wel:

“As I remind you from time to time, especially early on in the book, do not think for a minute that you have to remember all those names, places and familial interrelationships.”

Fry schrijft wederom met een fijne losse pols, en heeft, als je toch feitjes wilt, nog een flink aantal voetnoten [] een glossary van alle personages opgenomen.“Agamemnon stared in disbelief. ‘I beg your pardon?'”“When Apollo and Poseidon presented themselves to Laomedon for payment he did what many householders have done since. He pursed his lips, sucked in between his teeth and shook his head. ‘No, no, no,' he said. ‘The ramparts are bowed, I asked for straight. And the south gates aren't what I ordered at all. And those buttresses! All wrong. Oh dear me, no, I can't possibly pay you for shoddy work like that.'”[] met in een daarvan tegen het einde van het boek: “They were both the grandchildren of Aeacus, who had two sons, Telamon and Peleus, you will remember. You. Will. Remember.” :-)