The Stranger

اولین باری که اسم این کتاب رو شنیدم حقیقتاً یادم نمی‌آد. مدتی بود که بین کتاب‌هام داشتمش و خیلی علاقه‌ای به شروع کردنش نداشتم. شاید به خاطر این بود که قبلش «مرگِ خوش» رو خونده بودم و راستش خیلی دوستش نداشتم.
صحبتِ دوباره با یه دوست نسبتاً قدیمی باعث شد تصمیم بگیرم بخونمش. (توی لیست کوتاه کتاب‌های مورد علاقه‌ش در کنار یه سری اثر کلاسیک دیگه بود.)
یه سری صحنه‌های بیگانه آدم رو یاد مرگ خوش می‌ندازه. ولی در کل خیلی جذاب‌تره. (گویا مرگ خوش قدیمی‌ترین اثریه که از کامو به جا مونده و بعضی‌ها می‌گن چرک‌نویسِ بیگانه ست.)
علی رغم چیزی که فکر می‌کردم، خیلی روون بود و خیلی راحت و سریع تموم شد. به قدری جذاب بود که همش دلت می‌خواست ادامه بدی به خوندنش. خیلی به اندازه بود و حس می‌کنم چیزی اضافه نداشت.
شخصیت موسو برام قابل درک بود. و می‌تونستم مسخرگی دلیل و برهان آدم‌ها رو برای محکوم کردنش حس کنم.
راستش خیلی مطمئن نیستم از ۴ ستاره بودنش و یکم می‌ترسم به خاطر جوّ و این که بقیه خوب می‌دوننش باشه :)، ولی فکر می‌کنم ۴ اوکیه.