The Riverman

kiedy śmiałom się, że tytuł tej książki brzmi jak tytuł buddy movie, nie spodziewałom się, że miejscami będzie taka, taka fanfikowa.
ad rem: ojej, jakie to było dobre. Pan Keppel ma w sobie kopalne wręcz ilości soli i nie waha się nią sypnąć, a jednocześnie ani na moment nie zapomina, że tam - po drugiej stronie stołu, gdzieś w stanie Waszyngton wciąż niewidzialny dla policji - jest nie potwór z bajki, tylko człowiek. Tak po prostu.
To jest książka przede wszystkim o Tedzie, co jest jednocześnie zaletą i wadą - najpierw byłom wielce szczęśliwe, że mogę (w końcu!) poczytać Teda mówiącego o rzeczach, nie ludzi mówiących o Tedzie. Ale, erm, jak to mówią, uważaj czego sobie życzysz. (Pozdrawiam Żmija.)