The Invisible Life of Addie LaRue

Toen de aankondiging kwam dat Victoria Schwab in oktober een boek ging uitbrengen met een verhaal waar ze tien jaar lang op had liggen kauwen, een verhaal dat samengevat werd als het verhaal van een meisje dat haar ziel verkocht aan de duivel voor meer tijd en in de nasleep vergeten werd door alles en iedereen, duurde het niet lang vooraleer ik mijn voorbestelling plaatste.

Toen ik het boek – prachtig uitgegeven in zijn eenvoud – dan eindelijk in handen had, was ik toch ietwat beducht om erin te beginnen.
Ondertussen hadden velen het boek al vooraf mogen lezen en de meningen waren allemaal enorm lovend. Het boek kreeg meer en meer momentum en werd enorm gehyped. Hierdoor had ik oprecht schrik om ontgoocheld te zijn, zoals ik vaak wel heb met sterk gehypte dingen.

Ik begon dus met een aardige portie aarzeling te lezen, bezorgd voor ontgoocheling en later omdat ik elk woord wou koesteren.

A Life No One Will Remember. A Story You Will Never Forget.

In het Frankrijk van 1714 sluit een jonge vrouw in een moment van wanhoop een overeenkomst met een god die haar smeekbedes na het duister beantwoord. Ze ruilt haar ziel voor vrijheid en tijd, voor zolang tot ze er zelf genoeg van heeft.
Maar iedereen weet dat de duivel in de details zit en haar wens voor vrijheid zorgt er voor dat ze gewist wordt uit ieders geheugen, voor al wie haar kende en zou gaan kennen, want wat biedt meer vrijheid dan een leven zonder verwachtingen?
En zo begint het buitengewone tweede leven van Addie, dat eeuwen en continenten zal beslaan, in haar zoektocht naar hoe een meisje dat steeds maar weer wordt vergeten, toch haar stempel op de wereld kan drukken.

En dan verandert alles als ze na bijna 300 jaar op iemand stuit die zich haar herinnert.

“The old gods may be great, but they are neither kind nor merciful. They are fickle, unsteady as moonlight on water, or shadows in a storm. If you insist on calling them, take heed: be careful what you ask for, be willing to pay the price. And no matter how desperate or dire, never pray to the gods that answer after dark.”

natuurlijk

“What she needs are stories.
Stories are a way to preserve one's self. To be remembered. And to forget. Stories come in so many forms: in charcoal, and in song, inpaintings, poems, films. And books.”