The Dead Romantics

Dit was charmant, maar een stuk zwaarder dan verwacht.

“I'd always written how grief was hollow. How it was a vast cavern of nothing.But I was wrong.Grief was the exact opposite. It was full and heavy and drowning because it wasn't the absence of everything you lost—it was the culmination of it all, your love, your happiness, your bittersweets, wound tight like a knotted ball of yarn.”

In plaats van een schattige romance kreeg ik een diepgaander verhaal over de dood, verdriet en terugblikken. Ik vond het best leuk en vond dat het veel lastige onderwerpen op een gracieuze en welbespraakte manier behandelde.

“I'm not great with surprises. I don't—didn't—take chances. I didn't take risks. On anything—or anyone.”

Het romantische gedeelte was echter niet echt succesvol voor mij. Ik vond het eerlijk gezegd nogal saai en eigenlijk ook onnodig gezien de rest van het verhaal, wat nogal raar is om te zeggen over een boek dat aan de man gebracht wordt als zijnde een romance.

“I couldn't believe that I was swooning over the bare minimum—decency.”

Ik vond het verhaal veel interessanter als het zich concentreerde op de familie en de eigenzinnige manier waarop ze het uitvaartcentrum runden, of op het zelfonderzoek van onze hoofdpersonen.

“Buying books always made me feel better, even if I never read them.”

Een leuke en doordacht boek, maar dat een beetje te lijden had onder de verkeerde marketing, waardoor onnodige verwachtingen ontstonden die niet werden waargemaakt.