The Atlas Six

DNF/Opgegeven op blz.206 (55%)

Dit boek klonk helemaal als spek naar mijn bek, maar kon het helaas niet waar maken.
Ik wilde zo graag van dit boek houden, maar nadat ik mezelf letterlijk doorheen de eerste helft had geploeterd, besloot ik met spijt dat ik niet verder kon lezen. Ik legde het boek aan de kant op bladzijde 206 van 375, net voor deel VI begon (±55%).

De schrijfstijl was zo frustrerend.
Het was precies een oefening in hoeveel lange woorden kan ik in één zin zetten, zonder iets beduidend bij te dragen. Het leest pretentieus en onsamenhangend. Dikwijls zat ik eindelijk eens goed in een scene, maar werd die dan bruut onderbroken voor een infodump of een gedachtekronkel van één van de personages, al dan niet tussen haakjes.

De wereldopbouw is zo goed als onbestaand.
De ganse introductie wordt overgeslagen en ik had eigenlijk geen idee wat die Alexandrijnse genootschap nu eigenlijk is en waarom onze personages er graag deel van zouden uitmaken.

Er is magie in de wereld, maar wat die is en hoe die werkt blijft ook veel te vaag.
De magie is ook heel divers, gezien elk hoofdpersonage zijn eigen specialiteit heeft. De krachten variëren tussen macht over de fysieke wereld zoals zwaartekracht, tijd en natuur, over het lezen van gedachten tot het beïnvloeden van emoties. Al deze klinken super interessant, maar het blijft onduidelijk hoe die krachten precies werken, hoe diep die zijn en of er ergens een limiet op zit. Soms wordt dan eens tussen de soep en de patatten gezegd dat iemand iets kan dat ik niet direct associeerde met bijvoorbeeld een gedachtelezer, wat ook enorm belemmerend werkte.

Ook zijn er blijkbaar andere wezens dan mensen in deze wereld aanwezig, zoals sirenes en saters, maar ook dat blijft flou. De informatie wordt even opgeworpen en is er dan gewoon, zonder enige uitleg, alsof Duh! we dat maar moeten weten.

Zowel het tempo als de plot van het boek zijn raadselachtig.
De tekst leest enorm traag en er gebeurt tegelijkertijd van alles en niks. Het verstrijken van de tijd is onduidelijk, plotseling is er een melding dat er weken zijn verstreken, maar we leren niets. Ganse gebeurtenissen worden overgeslagen en in één zin samengevat, terwijl over andere triviale zaken gepalaverd wordt dat het geen naam heeft.
De motivatie van de personages is ook één zwart gat. Waarom willen ze zo graag deel uitmaken van die wereld, want wij krijgen alleszins niet veel aantrekkelijks of duidelijks te lezen. Ze worden zowat in een huis gedumpt en trek jullie plan, zonder enige duiding of uitleg.

Gezien de plot nagenoeg onbestaande was, is duidelijk dat de auteur vooral haar personages het boek wou laten dragen. Daar zou ik mee kunnen leven als die personages ook goed waren uitgewerkt, wat naar mijn gevoel dus niet het geval was.
De personages worden nergens echt beschreven, wat auteur misschien niet nodig vond gezien er tekeningen van hen in het boek staan, maar ik heb toch meermaals moeten kijken eer ik de juiste tekening bij de goede persoon had gezet. De enige beschrijving die we soms hebben van de personages zijn een paar nogal stereotiepe woorden: Libby heeft een pony en friemelt nerveus, Reina is Japans en heeft een neusring, Tristan is Brits, Callum is een blonde Zuid-Afrikaan, Parissa is mooi en heeft grote borsten en Nico is Cubaans.
Elk personage is extreem onsympathiek of heeft niets waardoor ik geïnteresseerd ben meer over het te leren. Ze zijn pretentieus, oppervlakkig, twee dimensionaal en zo onrealistisch. Elk personage is gewoon zijn één bepalende kenmerk.

Misschien moest ik het boek helemaal uitgelezen hebben om een klik te hebben met de personages of het verhaal, maar na bijna 55% gelezen te hebben en echt helemaal niks te voelen, vind ik toch dat er iets schort aan het boek en het niet voor mij is.
Voor mij was dit overgehyped en verwarrend. Het boek probeert zo hard om zo slim en verfijnd te zijn, dat het uiteindelijk zelfingenomen en frustrerend overkomt. Erg jammer, want mijn Fairyloot editie is echt een prachtstuk :-(