Shrines of Gaiety

What to write? ‘Don't they say “write what you know”?' Betty said. ‘But you don't know anything, do you?' ‘Thanks.'

Dit keer geen duidelijke constructies in plot (zoals Life after life), wel een detective (zoals de Brodie-boeken), maar die is nauwelijks belangrijker dan de vele kleurrijke andere personages in dit boek (uiteraard wel eentje met veel observaties tussen haakjes).

Jaren twintig, Londen, Soho, op het randje van de onderwereld, een uitgaanswereld waarin Nellie Coker (in min en meerdere mate samen met haar zes kinderen) een handvol nachtclubs beheerd.

Nellie had received a French education, something which could be interpreted in several ways. [...] In Niven, the rest of the family sensed backbone. It was strangely attractive to them, perhaps because of the novelty. Cokers had no backbone, only strength of will.

Zij en haar kinderen, een avontuurlijke bibliothecaresse ((She was quite expressive for a librarian. Almost Italian.), een meisje dat beroemd wil worden, die detective, en nog een flinke hand vol karakters worden opgevoerd en krijgen allemaal de liefdevolle aandacht van Atkinson (zélfs de krantenjongen!).

Freda was not going to work in Rowntree's! She was going to be a star! She was going to be famous! She was going to go to London! She would rather die of a surfeit of exclamation marks before she worked in an office or a factory! What she needed was a kick up the bum, Gladys said. Full stop.

De plot is niet reuze-belangrijk (meisjes spoelen aan kant in de Thames, Nellie heeft sores met een corrupte politieagent), je wordt tussen de diverse personages heen en weer geslingerd als ware het een avondje dansen in een van die nachtclubs (like as if I would know...)

Misschien het enige minpuntje dat de in het boek gepleegde (best ernstige) misdaden een beetje ondersneeuwen in het spektakel er om heen?

‘You do look green around the gills,' Betty said, summoning sympathy from somewhere. Sometimes she surprised herself. Betty was very hard-nosed yet occasionally mawkishly sentimental, a combination shared with her mother and many dictators both before and since.

‘You're such an ignoramus, Kitty,' Betty said. ‘Am not!' Kitty protested, under the misapprehension that an ignoramus and a hippopotamus were close relatives.