Mezopotamia

miałom z tą książką potworny problem, bo napisana jest przepięknie, ale każdy jeden bohater budzi moją głęboką niechęć... Aż dotarłom do rozdziału Maria, gdzie w pewnym momencie pomyślałom “hm, trochę jak Sto lat samotności”, po czym mnie olśniło. To JEST Sto lat samotności, tylko przeżywane w Charkowie, nie w Macondo.

17.08.2023: i wiecie co, najlepiej czyta się ją latem.