The World Until Yesterday

Very interesting content, but it was just too repetitive and boring for me to get through.

Jared Diamond's laatste in twee regels: “Kunnen we dingen leren van traditionele samenlevingen genre !Kung en Yanomami? Welja, we kunnen daar sommige dingen van leren.”

Diamond heeft tientallen jaren gespendeerd bij verschillende stammen van Nieuw-Guinea, en hij heeft veel gesproken met antropologen en dingen gelezen, en dan heeft hij, niet écht gehinderd door enorm veel kennis van zaken, een boek geschreven dat een mengeling is van persoonlijke herinneringen, notities over het dagelijkse leven zoals hij dat ervaart, en niet meteen wetenschappelijk gefundeerde opinies.

Niet dat ik een nieuwe Guns, Germs and Steel verwachtte, maar het voortdurende over-en-weer-schipperen tussen anecdotes zonder echte historische context over “primitieve” maatschappijen en veralgemeningen zonder echte diepgang over “onze” maatschappij werd redelijk snel redelijk vermoeiend. En saai.

En, net zoals ik mensen die “Micro$oft Windoze” schrijven zeer moeilijk ernstig kan nemen, had ik het ook heel erg moeilijk van zodra hij consistent “WEIRD” begint te gebruiken als acroniem voor “Western, Educated, Industrialized, Rich and Democratic societies”.

Afijn. Hier en daar wat boeiende stukken, maar na meer dan 500 bladzijden vond ik: niet echt de moeite waard. En ook: schrijf in ‘s hemelsnaam een autobiografie, dat zou vele keren boeiender zijn.

Much of this is material you know: agriculture, state societies, atypical, etc etc. Where Diamond differs is in his unromanticized analysis and recommendations: it's not useful to pretend that we'd be better off as noble savages, but there are important lessons we can (re-)learn about managing risk, pursuing justice, raising children, and living better in our circumstances. Diamond's illustrative anecdotes from his field work in New Guinea are profound and, IMO, helpful.

Sadly, this book will never reach policymakers or influencers. So it's up to us to recommend it, discuss its lessons, live by example and hope the next generations pick something up.

Oh, and it's slow going but worth toughing out to the end.