Harlem Shuffle

Eigenlijk 3½*, want beter bevallen dan de Nickel Boys; Underground Railroad vond ik echt een stuk beter.

We volgen Ray Carney in het New York van de jaren zestig, balancerend op de rand van “straight” en “bent”.

““I sell furniture.” “Nigger, please.” It was true that his cousin did bring a necklace by from time to time. Or a watch or two, top-notch. Or a few rings in a silver box engraved with initials. And it was true that Carney had an associate on Canal Street who helped these items on to the next leg of their journey. From time to time. Now that he added up all those occasions they numbered more than he thought, but that was not the point.“

Langzaamaan verschuift Ray steeds meer richting “bent” - cue allerhande gedoe met zijn neef en diverse “contacten” in New York.

Vooral een mooi beeld van het New York van die tijd, maar zit niet meteen te springen om de twee komende delen te gaan lezen...