Dreams of Gods & Monsters

Oh, wauw. Zoveel tegenstrijdige gevoelens bij deze finale.

“And strangely fold the hours as the end draws near.”

Het meest prevalente, direct na het uitlezen, was toch, jammer genoeg, wat ontgoocheling.
Dit voelde niet echt als een climax of eindstrijd, maar eerder een opzet voor een nog groter conflict, dat uiteindelijk niet wordt verteld, terwijl het idee ervan absoluut fascinerend is. Hierdoor voelde het eigenlijke conflict in dit boek een beetje jachtig. Alles werd heel snel, redelijk gemakkelijk en met weinig grote gevolgen afgehandeld.

“These were the godstars, who brought light to the universe.”

Tegelijkertijd heb ik enorm veel ontzag voor de opzet van dit werkelijke epische verhaal.
De voortdurende wereldopbouw is absoluut ongelofelijk. De verdere uitdieping van de mythologie was enorm fascinerend, maar ik wou er zo veel meer van dan de kleine fragmentjes die we kregen.

De nieuwe personages en de reden voor hun aanwezigheid was opnieuw een schot in de roos.
Geweldig bedacht om het boek te beginnen vanuit het menselijke perspectief, waarvan ik eerst dacht dat het maar een bijkomstigheid was, om het impactvoller te maken, maar wat achteraf bleek zo veel meer en belangrijker te zijn.

Opnieuw was de schrijfstijl sprookjesachtig mooi en waren er heel veel prachtige momenten met geliefde personages.

“It was not a happy ending, but a happy middle—at last, after so many fraught beginnings.”

Helaas werd veel hiervan overschaduwd door de grootse bijkomende ideeën, die op hun eentje geweldig zijn, maar te veel bleken om in dit ene, reeds gigantische boek, mooi en bevredigend af te kunnen handelen. Hierdoor geeft dit boek eerder de indruk een voorlaatste boek in een serie te zijn, in plaats van een slotstuk.

Het laatste hoofdstuk voelde ook veel te gehaast, waarbij ieder personage nog eens snel de revue mocht passeren en er eindelijk een semi- redelijk lauwwarme – conclusie komt voor het drie-boeken-lange-smachten van Karou & Akiva.

“Once upon a time,an angel and a devil pressed their hand to their heartsand started the apocalypse.”

Nu dit klinkt misschien allemaal heel negatief, maar uiteindelijk heb ik dit boek echt wel graag gelezen. Ik heb enorm veel respect voor Laini Taylors schrijftalent en haar uiterst unieke en hypnotiserende manier van verhalen weven.
Op zijn eentje is Dreams of Gods & Monsters dus echt wel een goed boek, alleen is het voor een finale ietwat ontgoochelend en onvolledig.