De brand van Rome

De brand van Rome volgt vooral stadsprefect Titus Flavius Sabinus (broer van de latere keizer Vespasianus) tijdens het bewind van Nero. Het bevat nog een klein stuk van het bewind van Claudius, en ook de vervolging van de christenen onder Nero komt uitgebreid aan bod.

Dit verhaal is historisch zo accuraat mogelijk, zo begint de schrijver het boek, en hij beschuldigt andere schrijvers ervan nogal eens een loopje met de geschiedenis te nemen om een verhaal te vertellen. Dat het accuraat is geloof ik gelijk: Maier heeft het verhaal uitvoerig voorzien van noten en bronvermeldingen.

Helaas voelt het boek af en toe als een samenvatting, alsof de auteur een aantal historische momenten voor en tijdens het bewind van Nero wilde behandelen en rondom deze gebeurtenissen het verhaal gesmeed heeft. Ik heb het gevoel dat dit wellicht te maken heeft met de accuratesse die de auteur wilde bereiken. Helaas doet het daardoor afbreuk aan het verhaal — ik was benieuwd wat er zou gaan gebeuren, maar alleen omdat ik niet heel goed op de hoogte was van de geschiedenis rondom Nero, en niet omdat ik benieuwd was naar de karakters in het verhaal.

Een aardig boek om te leren over het bewind van Nero, maar deze nadruk op historische nauwkeurigheid heeft in mijn ogen wel een ietwat negatieve invloed op het verhaal.