Circe

Een heel fijne reis door de oude mythen, vanuit het gezichtspunt van een “bijfiguur” in die mythen. Dat geeft heerlijk vileine observaties van al die alpha-mannetjes onder de goden en titanen:

“Talk of Prometheus' punishment scarcely lasted out the moon. A dryad stabbed one of the Graces with her hairpin. My uncle Boreas and Olympian Apollo had fallen in love with the same mortal youth.”

Circe is toch iets meer dan slechts een nimf als blijkt dat ze toverkrachten heeft. Als ze op gegeven moment de nimf Scylla in het bekende zeskoppige monster veranderd heeft vinden Helios en Zeus het wel genoeg, en ze wordt verbannen naar een eiland waar ze nooit meer van af zal mogen.

“If anyone came, I would only be able to scream, and a thousand nymphs before me knew what good that did.”

Daar spoelen nog wel eens zeelieden aan die nog nooit van #metoo hebben gehoord, maar daar maakt ze korte metten mee – “The truth is, men make terrible pigs.”

En dan landt Odysseus, komt er een kind, wil Athena wraak en is er opeens een heleboel meer om voor te leven...

“In those months I had spent with Odysseus, I had thought I'd learned some tricks of mortal living. Three meals a day, the fluxes, the washing and cleaning. Twenty swaddling cloths I had cut, and believed myself wise. But what did I know of mortal babies? Aeëtes was in arms less than a month. Twenty cloths got me only through the first day.”