Aseksualność. Czwarta orientacja

Fajnie, że temat asów zaistniał. Ale. Po pierwsze, miałam dziwne wrażenie, jakbym czytała dwie książki sklejone że sobą - historie z życia były trochę osobno od reszty teoretycznego tekstu. Do tego wszystkie opisane osoby sprawiały wrażenie niemal nierzeczywiste, ich życiorysy czytało się jak opis bohatera książki, a nie prawdziwego człowieka (nie potrafię tego lepiej wyjaśnić).

Bardzo żałuję też, że zabrakło bibliografii i słowniczka pojęć. W treści przewija się masa terminów i skrótów, które na pewno większości ludzi nie są znane lub mogą się mylić, fajna byłaby opcja zebrania ich z definicjami w jednym miejscu.

Momentami uwierała mnie też definitywność niektórych stwierdzeń czy opisów, mimo odniesienia do skali Kinseya z książki w sumie wynika, że owszem, spektrum aseksualne istnieje, ale jak już jesteś na tym spektrum w konkretnym miejscu, z konkretnym zestawem cech i zachowań, to jesteś tam przyspawany/a do śmierci.

No i te grafy, czasami zupełnie nieadekwatne do tego, co miały przedstawiać.

Ale tak na poważnie - dobrze, że książka się ukazała, oby po niej pojawiły się kolejne, niech kwitnie dyskusja i rośnie świadomość społeczeństwa. Niech moja krytyka nie zostanie odebrana negatywnie, moim celem jest wyłącznie zaznaczenie obszarów, które w przyszłości można poprawić/rozwinąć.