Het eerste boek van het jaar was een moeilijke. Hoewel ik het literaire talent van Charlotte Van den Broeck echt wel zie en soms geniet van haar woorden en zinnen, bleef ik in dit boek vooral inhoudelijk een beetje op mijn honger zitten. Misschien ligt het aan mijn gebrekkige interesse voor architectuur, maar ik vond vaak dat de verhalen van de architecten heel mager waren.
Mooi aangrijpend boek met sterk hoopgevend einde. De acht personages vertellen elk op hun manier over de tijd na Mattias. Het is mooi hoe het boek spannend blijft omdat je wil weten hoe het gegaan is met Mattias maar nooit daar de volledige focus oplegt. Het gaat om het proces, het leven van die personages. Een inkijk in rouw, verdriet, pijn, eenzaamheid en vriendschap.
Ijzersterk boek, geschreven recht vanuit het hart van Amerika. Het gaat over het Amerika van nu, het echte Amerika, niet dat gene van wat we kennen uit filmpjes over New York of Los Angeles. Uiterst zorgvuldig gedocumenteerd, vertrekkend uit feiten, aangevuld met persoonlijke ervaringen en getuigenissen.
Scherpzinnig, taalrijk en krachtig. Dit moet je lezen. Want stiekem gaat het ook over onze maatschappij.